Όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται εσχάτως ο όρος touring band που στ' αυτιά μου ηχεί πολύ άσχημα. Και θα εξηγήσω γιατί.
Ως touring band νοείται το σχήμα εκείνο που πρωτίστως (για να μην πω ολοκληρωτικά) ασχολείται κι ενδιαφέρεται να πραγματοποιεί συναυλίες - περιοδείες, αδιαφορώντας (μερικώς ή ολικώς) για το αν θα μπει κάποια στιγμή σ' ένα studio να ηχογραφήσει μια καινούρια δουλειά. Βάζει δηλαδή, τη δημιουργία και κυκλοφορία νέου υλικού σε (πολύ) δεύτερη μοίρα...
Ας ξεκινήσουμε όμως από τα πολύ πολύ απλά, όπως τα μάθαμε πριν δεκαετίες όταν κι αρχίσαμε ν' ασχολούμαστε σοβαρά με τη μουσική, και δη, με το heavy metal.
Ένα συγκρότημα που σέβεται ΠΡΩΤΑ ΑΠ' ΟΛΑ τον εαυτό του, οφείλει να γράφει ανά τακτά διαστήματα νέο υλικό, νέα τραγούδια. Δηλαδή, δε νοείται να είσαι μουσικός (γενικώς), πόσο μάλλον πρώτης γραμμής και να μην κάθεσαι να συνθέσεις. Να γράψεις, να σβήσεις, να προβάρεις και ξανά μανά.
Να εμπνευστείς, να οραματιστείς ιστορίες κι έπειτα να κάτσεις να τα αποτυπώσεις σε στίχους που θα 'ντύσουν' τις συνθέσεις σου. Μιλάμε για πράγματα παντελώς ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.
Αυτονόητα; Στο σήμερα, καθόλου πλέον αυτονόητα. Αυτό που βιώσαμε στα 80s (κυρίως), ήτοι νέος δίσκος / περιοδεία, νέος δίσκος /περιοδεία, σχεδόν κάθε χρόνο, άντε δύο, απλά δεν υφίσταται πλέον, εδώ και καμιά εικοσαριά, μην πω τριανταριά, χρόνια.
Σε άλλο άρθρο, που κάναμε παλιότερα, είχαμε αναλυτικά καταγράψει τα κενά (gaps) που κάνουν πλέον γνωστά, δημοφιλή metal συγκροτήματα μέχρι να κυκλοφορήσουν τον επόμενό τους δίσκο. Για του λόγου το ασφαλές πατήστε εδώ ... https://yearzofmetal.blogspot.com/2022/07/huge-gaps-between-two-albums-future-of.html
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι αρκετά από τα σχήματα που αναφέρονταν τα προηγούμενα χρόνια ως τέτοια που αδιαφορούν για νέα δουλειά, όπως King Diamond, Guns'n'Roses, WASP, Manowar, Anthrax, ακόμη δεν έχουν δεήσει να κυκλοφορήσουν νέο υλικό και για κάποιους αυτό δεν πρόκειται ακόμη να συμβεί (αν συμβεί). Απλά, σε κάτι χειροπιαστό για να μην πλατιάσω με συγκροτήματα που πλέον δεν αξίζει τον κόπο, οι Manowar είχαν πει το 2024 με επίσημη και καλά δήλωση, ότι τέλη 2025 θα έχουν προς κυκλοφορία νέο album. Καταλαβαίνετε, καθώς πάμε για Ιούλιο, πόσες πιθανότητες συγκεντρώνει τούτο το ενδεχόμενο...
Πάμε τώρα στο δια ταύτα: Για ποιον ή ποιους λόγους πολλά σχήματα (μεγαλύτερης ηλικίας αλλά και δημοφιλίας) δεν ενδιαφέρονται να βγάλουν νέο υλικό; Βασικά, μπορούν; Θεωρητικά μιλώντας, μπορούν. Ας βάλουμε όμως μια παράμετρο. Δε μπορεί ο μουσικός, όσο ευφυής κι αν είναι να έχει την ΕΜΠΝΕΥΣΗ που είχε στα 20 ή στα 30 του, όταν πλέον είναι 60 ή 65 ετών... Το αντιπαράδειγμα θα πει: Κι ο Biff που την βρίσκει την έμπνευση στα 70 φεύγα του; Σωστά. Αποτελεί εξαίρεση. Και μερικοί ακόμη.
Αλλά για να δει κάποιος αν τού έρχεται η έμπνευση, προϋπόθεση αποτελεί να θέλει να κάτσει να δημιουργήσει νέα πράγματα. Εδώ λοιπόν είναι το κλειδί: Θέλει ο φτασμένος καλλιτέχνης να βγάλει κάτι το καινούριο; Ασφαλώς, ΔΕΝ ΚΑΙΓΕΤΑΙ. Γιατί;
Διότι πρώτον, οι πωλήσεις των cd και γενικά των φυσικών προϊόντων έχουν φτάσει στα τάρταρα. Κυνικά, λοιπόν θα πω ότι ο καταξιωμένος, φτασμένος καλλιτέχνης που έχει και μια ηλικία 60+, δεν περιμένει την κυκλοφορία ενός νέου cd για να πουλήσει μερικές ψωροχιλιάδες cd (αντί εκατομμυρίων παλιότερα), όπου κιόλας τα ποσοστά επί των πωλήσεων που θα εισπράξει το σχήμα είναι πολύ μικρά... Σού λέει λοιπόν, θα βγω περιοδεία, θα γεμίσω αρένες, θα πουλήσω merch και θα είμαι βασιλιάς. Έτσι σκέφτονται, έτσι λειτουργούν. Δεν τους αδικώ, σε πρώτη φάση. Ψυχρά επαγγελματικά, καλά πράττουν...
Έπειτα, βρίσκουν και κάνουν, εκ τού ασφαλούς. Οι Metalllica, επειδή έγινε συζήτηση πολλή για το άμεσο sold out παρότι το πιο φτηνό εισιτήριο κόστιζε 150 ευρώ γνωρίζουν ότι και να μην έχουν στις αποσκευές τους νέο album, όπως άλλωστε συνέβη αρκετές φορές την τελευταία 20ετία, θα ξεπουλήσουν έτσι κι αλλιώς. Για πλάκα. Ανεξαρτήτως tracklisting. Οπότε, αν ο κόσμος την βρίσκει με κομμάτια φερ' ειπείν, της καλύτερης περιόδου τους (1983 - 1991) ποιος ο λόγος να έχουν νέα δουλειά; Σύμφωνα, με τους κάθε Metallica πάντα, δεδομένου ότι λόγοι υπάρχουν για να δισκογραφείς κάπου - κάπου, έστω, ρε αδερφέ...
Το ίδιο ισχύει και για τους Maiden φυσικά αλλά και για άλλους. Που βεβαίως δεν κόπτονται να κυκλοφορήσουν κάτι απαραιτήτως, αλλά τουλάχιστον, κάθε 5-6 χρόνια παρουσιάζουν νέο υλικό. Όταν όμως π.χ. είσαι ο King Diamond, έχεις 18 χρόνια από τον τελευταίο δίσκο σου, τον υπόσχεσαι από το 2019 κι ακόμα δεν είσαι σίγουρος αν θα βγει το 2025 (που κατά πάσα πιθανότητα δε θα βγει...), ναι, τότε είσαι συγκρότημα περιοδείας ή όπως λένε στο χωριό μου, touring band. Σαφέστατα. Όταν είσαι Guns'n'Roses, είσαι εδώ και χρόνια επανασυνδεδεμένος με Slash, Mc Kagan, έχεις να βγάλεις δίσκο από το 2008 και συνεχίζεις αμέριμνος να προσθέτεις ημερομηνίες συναυλιών είσαι πράγματι ορισμός της touring band.
Υπό αυτήν την έννοια δύο πολύ αγαπημένα συγκροτήματα τού γράφοντος που τα τελευταία χρόνια επανασχηματίστηκαν, οι Crimson Glory κι οι Savatage, όσο απλά περιοδεύουν με μονάχα παλιό υλικό και δεν έχουν κάτι καινούριο να δώσουν στους οπαδούς που περιμένουν ξεροσταλιάζοντας κι αυτοί ναι, είναι touring bands. Κι εδώ έχουμε ακούσει κατά καιρούς, υποσχέσεις, αλλά ουσία μηδέν. Πιο κοντά φαίνεται να είναι οι Crimson Glory. Μακάρι.
Βλέπεις όμως, εν τέλει, ότι ο κόσμος καθοδηγεί στην ουσία τις εξελίξεις. Βγάζει ένα αγαπημένο του σχήμα album και ενδεχομένως απλά το κατεβάζει δωρεάν ή πάει κι ακούει στο Spotify. Δε δίνει 15 ευρώ (εγώ ας πούμε, που τα δίνω, είμαι γραφικός). Θα δώσει όμως 30-40 ευρώ για να το δει live ή 70-80-100 αν πάλι το ίδιο αγαπημένο του σχήμα είναι μέρος ενός festival... Σημεία των καιρών. (Και) αυτό, για ένα group που τα μέλη του είναι 60+ είναι ένας λόγος επανάπαυσης. Θα ζήσουμε άνετα, σού λέει, με τα χρήματα των περιοδειών και του merch. Ποιος κάθεται να γράφει στίχους και μελωδίες;
Έτσι όμως, φτάσαμε, με εξαίρεση Saxon, Judas Priest, Helloween και λίγους ακόμη, να μην έχουμε 'απαιτήσεις' για νέο υλικό από τα συγκροτήματα. Που βέβαια, πολλά απ' αυτά με τη σειρά τους, δεν το έγραψα ως τώρα, βρήκαν την εύκολη λύση των remastered και των και καλά επετειακών albums για να έχουν έναν εύκολο τρόπο να υπάρχουν και στα δισκάδικα. Άλλη κατάρα αυτή...
Το νέο υλικό, τα νέα τραγούδια ανανεώνουν μ' έναν τρόπο τον δεσμό ανάμεσα στον οπαδό και το συγκρότημα. Το συγκρότημα μπορεί να μην το έχει ανάγκη για πολλούς λόγους, ο οπαδός όμως το έχει ανάγκη. Θέλει να παίρνει καινούρια πράγματα απ' αυτό που αγαπά.
Σήμερα, απλά, παρουσιάσαμε το φαινόμενο. Ασφαλώς στενοχωριέμαι που περιμένω δεκαετίες για ένα νέο δίσκο από κάποιο μεγάλο σχήμα (που δεν ξέρω κιόλας αν θα είναι αυτός που πρέπει ποιοτικά), αλλά για μένα δεν υπάρχει πρόβλημα αφού υπάρχει -το έχω πει πολλές φορές- πολύ νέο 'αίμα' εκεί έξω. Όχι απλώς για να υπάρχει. Αλλά με αξιολογότατες δουλειές και πολύ μέλλον. Και τους ακούω. Τους ακολουθώ. Τους θαυμάζω. Τους διαφημίζω. Τους στηρίζω. Γιατί αυτοί κάνουν κάτι, που όλοι οι προαναφερθέντες ξέχασαν εδώ και χρόνια: Να δισκογραφούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου