Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80, επικράτησε ένα είδος που έμεινε στην ιστορία ως hair metal.
Στην πραγματικότητα, αφορούσε συγκροτήματα που κινούνταν στον χώρο τού sleaze / hard rock ηχητικά, |
| Οι Poison |
που όμως έδιναν ιδιαίτερη σημασία στο μαλλί τους (βαμμένο, φουντωμένο), εξ' ου κι όρος hair, ενώ κάποια απ' αυτά εμφάνιζαν ενδυματικά / στιλιστικά μια θηλυπρέπεια αλλά τονίζω μόνο ενδυματικά, αφού στην ουσία μιλάμε για άτομα κατά τ' άλλα straight και μάλιστα υπέρ το δέον...
Κάτι άλλο που πρέπει να σημειωθεί είναι το ότι ακριβώς επειδή δεν υπήρχαν ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές κι ορισμός για το είδος αυτό, κάποιοι ενέταξαν εκεί μπάντες όπως οι Guns' n' Roses ή οι Def Leppard...
Αυτήν την εποχή όμως, πέρα από τις ταμπέλες, το metal γενικότερα μιλώντας 'μπήκε στα σαλόνια'. Απευθύνθηκε σε ακόμα πιο ευρείες μάζες και η 'επίσκεψη' hard σχημάτων στις κορυφαίες θέσεις του αμερικάνικου Billboard κι όχι μόνον, έγινε ένα πολύ σύνηθες φαινόμενο.
Για να μην το πάμε στα groups, ας δούμε όμως ποια ήταν (πολύ) συγκεκριμένα τα albums που έβαλαν την αγαπημένη μας μουσική στα σαλόνια.
Πρώτο και καλύτερο το '1987' των Whitesnake στο οποίο ήδη έχουμε αναφερθεί. Πέρα από την τεράστια μουσική του αξία, έκανε ζάπλουτο τον Coverdale
ο οποίος βέβαια απόλαυσε λόγω πωλήσεων πολλές πρωτιές εκείνη την εποχή. Σταματώ γιατί τα έχουμε πει σε άλλο κομμάτι του αφιερώματός μας...
Το 'Hysteria' των Def Leppard, με τα εύπεπτα singles / video clips απογείωσαν για ακόμη μια φορά (αλλά περισσότερο από ποτέ) τους εκ Sheffield προερχόμενους rockers... Και για το 'Hysteria' μιλήσαμε αναλυτικά σε άλλο χωρίο.
O Alice Cooper αρχίζει ν' αλλάζει στιλ ήδη από το 'Raise your fist and yell' αλλά τη μαγική κίνηση την κάνει όταν αποφασίζει να συνεργαστεί με τον Desmond Child.
Ο τύπος ξέρει καλά να γράφει εμπορικά, ραδιοφωνικά κομμάτια, αναλαμβάνει και την παραγωγή κι έτσι με κομμάτια όπως το χιλιοακουσμένο 'Poison' ή το 'Bed of nails', το Trash (1989) δίνει απίστευτες πωλήσεις στον 41χρονο τότε Alice...
Τι να πεις όμως και για τους Bon Jovi οι οποίοι είχαν ήδη αρχίσει ταπεινά τη δισκογραφία τους από το 1984 με την ομώνυμη δουλειά τους.
Το 'Slippery when wet' όμως τους έκανε superstars... Παραγωγός ο Bruce Fairbrain, ατελείωτο παίξιμο στο MTV για κομμάτια όπως το 'You give love a bad name'
ή το 'Livin' on a prayer' και ο δίσκος έχει γίνει 12 φορές πλατινένιος στις Η.Π.Α (ψιλοάσχετο αλλά μουσικά μιλώντας ,το επόμενο 'New Jersey' είναι καλύτερο...).
Πολλά χρωστάμε και στο 'The final countdown' των Europe. Οι Σουηδοί είχαν βγάλει και πιο σκληρά πονήματα πρωτύτερα. Το 1986 όμως γράφουν ένα πιο μελωδικό, πιο radio friendly album το οποίο περιείχε κομματάρες ... 'Cherokee', 'Rock the night', 'Carrie' ... Εποχάρες. Εδώ το συνδυάσαμε με το Eurobasket '87 και πιο συγκεκριμένα με το ομότιτλο κομμάτι. Όποιος είναι 40+ και λέει ότι δεν σιγοτραγούδησε τότε, έστω μια φορά... 'we're living together, but still it's farewell' είναι κοινός ψεύτης, τόσο απλά.
Οι Europe έχουν μια φωνάρα, τον Joey Tempest κι έναν χαρισματικό κιθαρίστα, τον John Norum... Στην Ευρώπη ανέβηκαν εύκολα στο Νο 1 πολλών χωρών. Αλλά μες στην επόμενη χρονιά, το 1987, κατάφεραν να φτάσουν ως το Νο 8 του Billboard ( το λες και κατόρθωμα...).
Ένα ακόμα album στο οποίο οφείλεται η πρωτοκαθεδρία του σκληρού ήχου σε charts ήταν και το ντεμπούτο των Guns' n' Roses 'Appetite for destruction'.
H διαφορά εδώ όμως ήταν ότι τα συγκροτήματα που πριν λίγο αναφέραμε προϋπήρχαν επί χρόνια ενώ οι Guns είναι rookies, έρχονται από το πουθενά.
Μιλάμε για έναν δίσκο ακατέργαστου, πηγαίου hard rock, γεμάτο ένταση κι ενέργεια και με τραγούδια που μόλις τα πρωτακούσαμε τότε στο MTV, μάς κόλλησαν στο μυαλό (ποιος ξεχνά τα πρώτα δευτερόλεπτα του 'Sweet child of mine';). Νομίζω ότι σε οποιαδήποτε λίστα με τα κορυφαία hard rock debut albums θα πρέπει να είναι στην πρώτη πεντάδα...
Τεράστια ώθηση τέλος έδωσαν το 'Dr. Feelgood' των Motley Crue (τα έχουμε πει σε άλλο κομμάτι) αλλά και το 'Pump' των Aerosmith που σημειωτέον ότι ήταν το πρώτο τους πόνημα με τρία singles να φτάνουν στο Τοπ - 10 του Billboard... Στις Η.Π.Α ως τώρα έχει πουλήσει πάνω από 7 εκατομμύρια αντίτυπα.
Βρισκόμαστε λοιπόν, στην εποχή του glam / hair / sleaze, πεσ' το όπως θες. Είπαμε: πολλή μάσκαρα, επιτηδευμένη θηλυπρέπεια, μπαλαντούλες, ωραία γενικά πραγματάκια.
Τι άλλο λοιπόν, έχουμε να θυμόμαστε από εκείνη την εποχή, πέραν αυτών των γιγάντιων δίσκων στα οποία αναφερθήκαμε;
Πάμε:
Τους Poison, οι οποίοι όπως εμφανίζονται στο ντεμπούτο τους 'Look what the cat dragged in' δεν καταλαβαίνεις αν πρόκειται για άντρες, γυναίκες ή τραβέλια... Προτεινόμενο album το 'Open up and say ahhh' το οποίο λατρεύω... Έφτασε μέχρι το Νο 2 του Billboard και τα τέσσερα singles παίζονταν κατά κόρον στο MTV (χρονολογικά, πρώτο είχε βγει το 'Nothin but a good time').
Καλός κιθαρίστας ο C.C. De Ville ενώ ο Bret Michaels μού θύμιζε στη χροιά τον Vince Neil...
Οι Cinderella, ανακάλυψη του Jon Bon Jovi. To 'Night songs' είναι για μένα,
ένας από τους 50-60 καλύτερους δίσκους της δεκαετίας από όλο το metal φάσμα... Απίστευτο γρέζο από τον Tom Keifer και πλήρης εκτόξευσε καριέρας όταν ο Bon Jovi τους παίρνει support στην 'Slippery when wet' tour. Κρίμα που δεν υφίστανται πλέον, δεδομένου ότι ακόμη και το 'Still climbing' που είχε βγει το '94 εν μέσω της grunge κυριαρχίας, είχε αρκετή ποιότητα μέσα του, ειλικρινά... Κορυφαίοι, σε κάθε περίπτωση...
Slaughter, απ' τη Nevada, με τα δύο πρώτα τους πονήματα 'Stick it to ya' και 'Wild life' να γίνεται ψιλοχαμούλης αλλά από το 1999 και μετά δεν ξαναηχογράφησαν...
Winger, γκρουπάρα του Kip Winger αλλά και του Reb Beach ( μετέπειτα Dokken, Whitesnake etc.) όπου μες στη δεκαετία 'πατάει' μόνο το πρώτο ομώνυμο album τους, αλλά τι album; Με 'Madalaine', 'Seventeen' αλλά και διασκευή στο 'Purple haze' (Hendrix).
Δισκογραφούν και υφίστανται έως και τις μέρες μας αλλά με δισκογραφία χρονικά αραιή...
Οι Καλιφορνέζοι L.A. Guns οι οποίοι έβγαλαν το πρώτο και ομότιτλο album τους στις 4 Ιανουαρίου του 1988. Ένα βρώμικο, αλήτικο sleaze / hard και το κομμάτι 'Sex action' να παίζεται κατά κόρον στα μουσικά κανάλια τότε... Ακολούθησε το 1989 το 'Cocked and loaded' που έφτασε έως το 38 του Billboard.
Άλλη μια μπαντάρα του είδους οι Δανοί White Lion: Ξεκίνησαν με το 'Fight to survive' album (1985) που νομίζω ότι δεν είχε διανομή στις Η.Π.Α αλλά δεν είναι καθόλου κακός δίσκος. Αντίθετα, έχει κομμάτια όπως τα 'All the fallen men', 'El Salvador.
Η μεγάλη εμπορική επιτυχία ήρθε όμως με το 'Pride' (1987). Στο εξώφυλλο εικονίζεται απλά ένα λευκό λιοντάρι, τα 'Wait' και 'When the children cry' γίνονται hits έτσι για πλάκα (κι όχι άδικα...) και ο δίσκος
γενικά σκαρφαλώνει ως και το Νο 11 στην Αμερική.
Ακολούθησε μια τεράστια περιοδεία για τον δίσκο όπου ναι μεν παίζανε πάντα support αλλά για συγκροτήματα όπως οι Frehley's Comet, Aerosmith, Ozzy, Kiss, ακόμα και για τους AC / DC άνοιγαν, που αυτοί τότε, προωθούσαν το 'Blow up your video'.
Πολύ καλός τραγουδιστής ο Mike Tramp που συνεχώς δισκογραφεί αλλά solo, και πολύ κρίμα που ένας κιθαρίστας σαν τον Vito Bratta είναι στην ουσία ανενεργός χρόνια τώρα... Ας μην ξεχνάμε από την τότε σύνθεση και τον James Lomenzo, τον μπασίστα ο οποίος έγινε περιζήτητος τα επόμενα χρόνια (δισκογράφησε σε δύο δίσκους των Megadeth, μεταξύ πολλών άλλων...).
Britny Fox, από τη Φιλαδέλφεια, ιδρυμένοι από τον κιθαρίστα / τραγουδιστή Dean Davidson, με τρεις δίσκους
από το 1987 ως το 1989. Έγιναν γνωστοί λόγω των διασυνδέσεων των φίλων τους Cinderella. Ο drummer τους Tony Destro σκοτώθηκε το 1987 σε αυτοκινητικό ατύχημα κι έτσι δεν πρόλαβε να χαρεί τη σχετική επιτυχία τους...
Στην εξίσωση, δε γίνεται να μη μπουν οι Skid Rοw. Οι τύποι απ' το New Jersey, μάς πρωτοσυστήθηκαν τον Ιανουάριο του 1989 με τον ομώνυμο δίσκο τους. Ένας δίσκος τσαμπουκαλεμένου και καλοπαιγμένου hard rock στα, πρόθυρα του heavy metal. Με έναν εκπληκτικό τραγουδιστή / performer / μορφονιό ονόματι Sebastian Bach αλλά και με το δίδυμο Bolan (Bass), Sabo (rhythm guitar) να γράφουν κάποια σπουδαία κομμάτια, με αιχμή του δόρατος τα τρία singles: 'Youth gone wild', '18 and life', 'I remember you'.
Οι κριτικές των εντύπων δεν ήταν και διθυραμβικές (εξαίρεση το Kerrang ! που του έδωσε 4,5/5 αστεράκια) αλλά who gives a fuck? To album έφτασε ως και το Νο 6 στην Αμερική κι έγινε 5 φορές πλατινένιο, τα βίντεό τους παίζονταν σε βαθμό αηδίας, συμμετείχαν στο εμβληματικό Moscow Peace festival τον Αύγουστο του '89 κι αργότερα ήταν suppport σε Bon Jovi κι Aerosmith,
παίζοντας δηλαδή μπροστά σε χιλιάδες κόσμου καθημερινά... Καθόλου άσχημα, τι λέτε;
Τo 'Slave to the grind' τους καθιέρωσε για τα καλά, για μια μπάντα όμως, που από 'κει και πέρα, και ειδικά με την αποχώρηση του μορφονιού, αδίκησε τον εαυτό της...
Από εκεί και πέρα, ονόματα που ίσως θ πρέπει ν' αναφερθούν έστω, είναι αρκετά ( με βασική προϋπόθεση να έχουν βγάλει τον πρώτο δίσκο τους ως το 1989, ειδάλλως θα βάζαμε και Firehouse, Ugly Kid Joe, Hardline, Steelheart, The Quireboys κλπ.) :
Tigertailz, Faster Pussycat, Enuff Z' Nuff, Vain, Bang Tango, Babylon A.D., XYZ, Junkyard, TNT (πολύ παλιότεροι Νορβηγοί, πολύ καλοί), Pretty Boy Floyd, Extreme, κι όλο και κάποιους
 |
| Οι BANG TANGO |
 |
| Οι Ουαλοί Tigertailz |
 |
| Οι VAIN |
θα ξεχνάμε... Μπάντες που, αν κάποιος έχει τη διάθεση να ψάξει και ν' αφιερώσει χρόνο θα βρει κάποια διαμαντάκια, έστω, σε μεμονωμένα κομμάτια...
Μερικές σημειώσεις τώρα: Εν πρώτοις, η άποψη ότι όλα αυτά τα ποζέρια και τραβέλια αλλοίωσαν το metal κι έφεραν το grunge είναι μιαν άποψη που ακούω βερεσέ. Θα συμφωνήσουμε ότι σε κάθε νέο (υπο)είδος που ανακύπτει υπάρχει κι αρκετή σαβούρα. Έτσι κι εδώ, σαφώς υπήρχε μπόλικη, αλλά ξαναλέω, όπως σε κάθε άλλο είδος. Από εκεί και πέρα, πολλά συγκροτήματα προς τιμήν τους, δεν το έπαιξαν μουσικάρες. Υπηρέτησαν ένα συγκεκριμένο είδος, έκαναν το χαβαλέ τους, προκάλεσαν, και κάποιοι πέτυχαν πωλήσεις και δημοσιότητα, αν και μουσικά δεν ήταν για πολλά... Μαγκιά τους, των Poison φερ' ειπείν, που πούλησαν τ' άντερά τους, ασχέτως αν αυτό που έκαναν το είχαν κάνει πολλοί άλλοι πριν απ΄ αυτούς... Από κάθε είδος, κάτι ωραίο προκύπτει και κάτι ωραίο μπορεί να μείνει. Κι έτσι, δεν υπάρχει στασιμότητα. Σε όσους δεν άρεσε το όλο κίνημα ήταν οι συνήθεις κολλημένοι της εποχής που είχαν metalόμετρο όπου πιο ψηλά λογιζόταν αυτή η μπάντα που φορούσε περισσότερο δέρμα ή έκανε περισσότερη βαβούρα. Το hair metal δε διεκδίκησε ποτέ δάφνες ποιότητας ούτε υπαινίχθηκε ότι ανέβασε επίπεδο συνολικά τη μουσική. Ουδέποτε. Αλλά μαζί του, περάσαμε καλά. Δεν πειράζει που κάποιοι ντρεπόσασταν να τραγουδήσετε το 'Unskinny Bop' ή το 'Seventeen'. Εμείς τα τραγουδούσαμε, μια χαρά περνούσαμε και στα καπάκια βάζαμε κι ένα 'Pleasure to kill'. Και σε κάθε περίπτωση, δεν έφερε το hair metal το grunge. Ήρθε μόνο του, όπως θα δούμε στα 90s κι αν κάποιοι τρίτοι ευνόησαν τον ερχομό του ήταν τα μεγαθήρια που άρχισαν να βρίσκονται σε κρίση...
Επίσης: Για groups όπως οι Cinderella, Skid Row, White Lion, ο όρος hair metal τους αδικεί κατάφωρα. Στην ουσία είναι ποιοτικές hard rock μπάντες που βρέθηκαν μέσα στο γενικότερο hype γι' αυτό και τους εντάξαμε εκεί. Εμείς που τα ζήσαμε σε real time, ξέραμε από τότε, αν και 17 ετών ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα (μουσικά) οι Cinderella κι οι Pretty Boy Floyd. Ξεκάθαρα...
Σήμερα, φιλοξενούμε τη λίστα με τ' αγαπημένα των Sorrowful Angels. Ενώ τους ζητήσαμε (όπως όλους...) 20 αγαπημένα albums, αυτοί μάς έδωσαν 50 (άρα, χορταστική λίστα...) και τους υπερευχαριστούμε...
Η λίστα τους λοιπόν, έχει ως εξής:
2. METALLICA - MASTER OF PUPPETS
3. METALLICA - AND JUSTICE FOR ALL
4. METALLICA - BLACK ALBUM
5. BLACK SABBATH - BLACK SABBATH
6. BLACK SABBATH - PARANOID
7. BLACK SABBATH - SABBATH BLOODY SABBATH
8. BLACK SABBATH - HEAVEN AND HELL
9. IRON MAIDEN - IRON MAIDEN
10. IRON MAIDEN - THE NUMBER OF THE BEAST
11. IRON MAIDEN - FEAR OF THE DARK
12. JUDAS PRIEST - BRITISH STEEL
13. JUDAS PRIEST - DEFENDERS OF THE FAITH
14. JUDAS PRIEST - PAINKILLER
15. SLAYER - REIGN IN BLOOD
16. SLAYER - SOUTH OF HEAVEN
17. DEATH - SYMBOLIC
18. HELLOWEEN - KEEPER OF THE SEVEN KEYS PT.1
19. CRADLE OF FILTH - DUSC AND HER EMBRACE
20. VENOM - BLACK METAL
21. KING DIAMOND - CONSPIRACY
22. MERCYFUL FATE - DON'T BREAK THE OATH
23. MOTORHEAD - ACE OF SPADES
24. MOTORHEAD - NO REMORSE
25. MEGADETH - RUST IN PEACE
26. MEGADETH - COUNTDOWN TO EXCTINCTION
27. DARK TRANQUILLITY - THE MIND'S I
28. DREAM THEATER - IMAGES AND WORDS
29. DREAM THEATER - SCENES OF A MEMORY
30. QUEENSRYCHE - OPERATION MINDCRIME
31. SEPULTURA - ARISE
32. SEPULTURA - CHAOS A.D.
33. RAINBOW - RISING
34. DIO - HOLY DIVER
35. OPETH - BLACKWATER PARK
36. TOOL - LATERALUS
37. OZZY OSBOURNE - BLIZZARD OF OZZ
38. PANTERA - VULGAR DISPLAY OF POWER
39. AT THE GATES - SLAUGHTER OF THE SOUL
40. ISIS - OCEANIC
41. SCORPIONS - BLACKOUT
42. PARADISE LOST - DRACONIAN TIMES
43. KYUSS - BLUES FOR THE RED SUN
44. SYSTEM OF A DOWN - TOXICITY
45. RAGE AGAINST THE MACHINE - RAGE AGAINST THE MACHINE
46. SLIPKNOT - IOWA
47. AC/DC - BACK IN BLACK
48. GUNS N ROSES - APPETTTE FOR DESTRUCTION
49. YNGWIE MALMSTEEN - TRILOGY
50. ICED EARTH - BURNT OFFERINGS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου