50 years of heavy metal - 70s decade - Pt. V

Δισκογραφικά, μεγάλη μερίδα του λέοντος ανήκει και στον Alice Cooper.

Ο -ίσως- νονός του shock rock είχε ήδη δραστηριοποιηθεί απ' τα 60s κι άλλωστε το ντεμπούτο του album βγήκε το 1969.

Όνομα αρχίζει και χτίζει με το 'Love it to death' (1971) μιας κι έκανε επιτυχία το κομμάτι 'I'm eighteen' (έχει χιλιοδιασκευαστεί, έγινε ευρύτερα γνωστή, η διασκευή απ' τους Anthrax).

Γενικώς, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του '70 έκανε σπουδαία

επιτυχία στις Η.Π.Α και από το 'School's out' έως το 'Welcome to my nightmare' μιλάμε για δίσκους που και σήμερα μνημονεύονται...

Το 1976 κυκλοφορεί το 'Alice cooper goes to hell' κι είναι αρκούντως προφητικό δεδομένου ότι οι προσωπικοί του δαίμονες (αλκοόλ) τον στέλνουν σε κέντρο αποτοξίνωσης...

Δυστυχώς, με το αλκοόλ θα ξεμπερδέψει πολύ δύσκολα και θα κάνει θριαμβευτικό come back, με άλλον ήχο, στα mid 80s για τα οποία θα μιλήσουμε όταν έρθει η ώρα...

Προσωπικά το είδος που εκπροσωπεί και παίζει ο Alice στα 70s  με αφήνει ψιλοαδιάφορο αλλά εδώ μιλάνε τα γεγονότα κι όχι οι προσωπικές αρέσκειες...

Για τους Kansas δε θα πολυαναλύσω αλλά θα πω το εξής: Και



μόνο που μάς έδωσαν τραγούδια σαν το 'Carry on my wayward son' και 'Dust in the wind' περνάνε στην αθανασία...

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον τρελάρα αλλά σπουδαίο κιθαρίστα, τον Ted Nugent, ο οποίος ως σόλο καλλιτέχνης 



πρόλαβε να κυκλοφορήσει πέντε δίσκους, σίγουρα όλοι ξέρουν πιο πολύ το album 'Cat scratch fever' αλλά κι οι υπόλοιποι τέσσερις έχουνε πράγματα αξιάκουστα...

Τι να πει κανείς και για τους Nazareth ... Οι Σκωτσέζοι έσφυζαν 
από ποιότητα και κατάφεραν να γίνουν ευρύτερα γνωστοί με το 'Hair of the dog' album που μεταξύ των άλλων (ερωτιάρηδες...) είχε και ... 'Love hurts' (καίτοι διασκευή...). Οι πιο πολλοί, αν τους 



πεις πες μου ένα ακόμη καλό τους album εκείνης της περιόδου, θα σου πουν πιθανώς το 'Razamanaz'...

Σ' αυτό το κείμενο πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι σημαντικό:  Πολλές από τις μπάντες που διέπρεψαν στις επόμενες δεκαετίες και κυρίως σ' αυτήν του '80, ξεκίνησαν να δισκογραφούν στα 70s, αλλά όπως ξανάπαμε, αναλυτικά θα μιλήσουμε γι' αυτές στην εποχή που 'θριάμβευσαν'.

Αξίζει όμως να δούμε συνοπτικά ποιες είναι αυτές, πράγμα που θα μας βοηθήσει για τις μετέπειτα παρουσιάσεις - αναλύσεις.

Οι Judas Priest που ανοίγουν λογαριασμό με το 'Rocka rolla' (1974 ) το οποίο σαφώς δεν είναι metal κι ακολουθούν άλλα 4 πονήματα με τα δύο τελευταία χρονικά ('Stained class', 'Killing machine') να μάς λένε ότι από 'δω και στο εξής τα παλικάρια θα παίζουν γνήσιο heavy metal... (κάτι που θα γίνει πραγματικότητα με τον πλέον εμφατικό τρόπο).

Οι Scorpions πιάνουν όλη τη δεκαετία αλλά έγιναν το τεράστιο όνομα στα 80s. Άλλωστε και ηχητικά, δεν είναι οι ίδιοι. Πάντως, 



για τον γράφοντα, το 'Lovedrive' του 1979 είναι μες στα 3-4 καλύτερα τους ever...

Οι Motorhead που στην τριετία 1977- 1979 βγάζουν τρεις δίσκους αλλά θα 'πρεπε να περιμένουν κι αυτοί λίγο ακόμα για την ευρύτερη καταξίωση...

Οι Van Halen που με τα 'Ι' και 'ΙΙ' δείχνουν ότι εδώ έχουμε κάτι ρηξικέλευθο κιθαριστικά και γενικότερα αλλά στα 80s (και αυτοί) κάνουν παπάδες...

Οι Saxon, το 1979 μάς συστήνονται με τον ομώνυμο δίσκο που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, μετά όμως όλοι ξέρουμε πως κατέφθασε ... heavy metal thunder...

Το ίδιο συμβαίνει και με τους Ελβετούς Krokus που ... άκουγαν πολύ AC / DC... Τρεις δουλειές στα late 70s που περνάνε και δεν ακουμπάνε και λες και περίμεναν την 'αυγή' των 80s ώστε να κάνουν κάποια σχετική επιτυχία...

Οι Whitesnake ως το νέο 'όχημα' του τεράστιου λαρυγγιού David Coverdale, βγάζουν δύο δίσκους ('Trouble', 'Lovehunter') χωρίς κανείς να πιστεύει τότε τον χαμούλη που επακολούθησε (δικαιότατα...).

Magnum από το Μπέρμπιγχαμ, τα ίδια: Δύο δίσκοι - γνωριμία στα τέλη της δεκαετίας και πολύ ωραία πράγματα στα τιμημένα 80s...

Προσθέστε και το τρίο των Καναδών Triumph που έσπειραν στα late 70s κι έδρεψαν καρπούς στα 80s... 

Το ίδιο ισχύει και για τους αγαπημένους μου Y&T του Dave Meniketti. Συστατική επιστολή στο μέσο των 70s (τότε ως Yesterday And Today), καθιέρωση στα 80s...

Σήμερα έχουμε τα 20 αγαπημένα (απ' τα 120 που θα ... ήθελε) του Κυριάκου Μπαλάνου των Silent Winter ...


Black sabbath - 'Heaven and hell'

Judas priest - 'Painkiller'

Iron maiden - 'The number of the beast'

Iron maiden - 'Powerslave'

Crimson glory - 'Transcedence'

Helloween - 'Keeper of the seven keys pt.2'

Queensryche - 'Operation mindcrime'

Slayer - 'South of heaven'

Megadeth - 'Rust in peace'

King Diamond - 'Abigail'

Running wild - 'Death or glory'

Manowar - 'Hail to england'

Metallica - 'And justice for all'

Stratovarius - 'Visions'

Death - 'Human'

Savatage - 'Gutter ballet'

Dream Theater - 'Images and words'

Judas Priest - 'British steel'

Blind guardian - 'Nightfall in middle earth'

Slayer - 'Seasons in the abyss'