Παρασκευή 26 Ιουνίου 2020

50 years of metal - 90s: Part II

Δισκογραφικά, κατοπινοί των Nirvana, είναι οι Tool.
Tool, οι οποίοι είναι μια κατηγορία μόνοι τους.


Καμία σημασία δεν έχουν οι ταμπέλες, αν είναι λιγότερο ή περισσότερο alternative, post rock, prog ή ο,τιδήποτε άλλο.
Είναι απλούστατα μια καινούρια πρόταση που ενσωματώνει αυτά που προαναφέραμε κι άλλα τόσα...

Δεν είμαι ο πιο ειδικός να μιλήσω για μια μπάντα που ποτέ δεν μπήκε στην καρδιά μου βαθιά. Απ' την άλλη, έχω ακούσει όλη τη δισκογραφία τους και δε μπορώ να μην παραδεχτώ ότι πήγαν γενικά το rock ένα επίπεδο πιο πάνω, ένα βήμα παραπέρα. 'Δύσκολη' μουσική που έσπαζε το κατεστημένο κουπλέ - ρεφρέν, άντε και καμιά γέφυρα, σόλο, κουπλέ - ρεφρέν, τέλος. Όχι. Καμία σχέση.
Οι ψαγμένοι drummer προσκυνούν τον Danny Carey κι ο M.J. Keenan είναι μια μουσική ιδιοφυΐα.
'Opiate' EP (1992), 'Undertow' (1993), 'Aenima' (1996) για τη δεκαετία που εξετάζουμε. Συνολικά όμως, ο δίσκος που είναι πιο κοντά στα προσωπικά μου γούστα (και για αρκετούς ο καλύτερός τους...) είναι το 'Aenima'.
Τίτλος - λογοπαίγνιο που προκύπτει από τις λέξεις anima (ψυχή) που συχνά χρησιμοποιούσε ο Carl Jung, και enema (κλύσμα).


Ένας χορταστικός δίσκος, και συνθετικά και από άποψη χρονικής διάρκειας (77+ λεπτά), με τέσσερα singles, εν τέλει ο δίσκος που οριστικά καθιέρωσε τους Tool στις συνειδήσεις όλων. Κατοπινή επιρροή για πολλές μπάντες απ' όλο το φάσμα του rock.

Pearl Jam, συγκρότημα με ηγέτη τον τραγουδιστή / κιθαρίστα Eddie Vedder. Στο κύμα του grunge, ξεκινούν το 1991 με το 'Ten' κι αμέσως γίνονται δημοφιλείς. Όλη η Αμερική ήξερε την μπάντα, όλη η Αμερική ήξερε το 'Jeremy'...


Για όσους ασχολήθηκαν επισταμένα  με το συγκρότημα ισχυρίζονται ότι οι τρεις πρώτες δουλειές τους, άρα κι οι δυο επόμενες, 'Vs' (1993), 'Vitalogy' (1994) είναι κι οι καλύτερές τους. Πιθανώς.
Πάντως, πολύ καλό και recommended που λεν και στο χωριό μου είναι και το 'Yield' (1998) με το οποίο άλλωστε έκλεισαν και τα 90s.

Απ΄την περιβόητη σκηνή του Seattle, η αγαπημένη μου μπάντα - ξεκάθαρα - είναι οι Alice in chains. Ίσως επειδή, το heavy metal στοιχείο είναι αρκετά πιο έντονο σε σχέση με άλλος συνοδοιπόρους τους. Πιθανότατα, επειδή η καταθλιπτική μουσική τους με αγγίζει περισσότερο. Ίσως,ο Jerry Cantrell... 
Σε κάθε περίπτωση, έβγαλαν τρεις δίσκους μες στη δεκαετία κι είμαι αυτός που θεωρώ ότι η δεύτερη δουλειά τους, το 'Dirt' είναι από μόνο του ένα best of... Θυμήσου: 'Down in a hole', 'Rooster' (γραμμένο από τον Staley για τον πατέρα του που είχε πολεμήσει στο Βιετνάμ κι είχε το ψευδώνυμο αυτό...), Angry chair', 'Dam that river' ...Τεράστιος δίσκος. 


Κι έγινε, ενώ όλα τα μέλη ήταν κάτω από εθισμούς: Ο Staley είχε σοβαρά θέματα με χρήση ηρωίνης ενώ οι Sean Kinney (drums) και Mike Starr (bass) είχαν τεράστιο πρόβλημα αλκοολισμού...
Παρά ταύτα, ο δίσκος είπαμε ... θεϊκός, χώρια που πούλησε τ' άντερα του.
Το συγκρότημα εξαργύρωσε την επιτυχία αυτή ανοίγοντας για τον Ozzy ενώ συμμετείχαν και στο γνωστό alternative festival Lollapalloza μαζί με ονόματα όπως Tool, Primus, Rage against the machine. Όλα αυτά, εν έτει 1993..
Έπειτα απ' αυτόν το θρίαμβο, ακολούθησε το ομώνυμο album τους, που αλλιώς ονομάζεται και 'The dog album' το οποίο έχει στο εξώφυλλο έναν σκύλο με τρία πόδια (ας μη μπω σε άλλες λεπτομέρειες). Πολύ καλό κι αυτό, δυστυχώς όμως το τελευταίο για τον τραγουδιστή Lane Staley ο οποίος δεν κατάφερε να ξεφύγει από την άσπρη σκόνη κι απεβίωσε το 2002...

Οι Soundgarden, παρότι ηχογραφούσαν ήδη από τα τέλη των 80s, στην ουσία το όνομά τους το έφτιαξαν στην ακμή τού grunge. Φυσικά, δε λέμε ότι απλώς εκμεταλλεύτηκαν το hype της εποχής, άξιζαν κιόλας.
'Εχουμε λοιπόν, 'Batmotorfinger' (1991), 'Superuknown' (1994), 'Down on the upside' (1996).
Θα ήμουν ψεύτης, αν δεν παραδεχόμουν ότι το 'Superuknown' είναι το αγαπημένο μου. Ο Cornell (τραγούδι / ρυθμική κιθάρα)  είχε πει γι' αυτόν τον δίσκο ότι είναι πιο πολύπλευρος. Κρατά περίπου 70 λεπτά (αρκετά τα λες για εκείνη την εποχή...) κι ο Cornell ισχυρίστηκε απλά ότι 'δεν ήθελαν να σκοτιστούν για το ποια κομμάτια θ' άφηναν από έξω'. Έτσι, συμπεριέλαβαν και τα 15 σ' ένα χορταστικό menu... To 'Black hole sun' υπήρξε ένα από τα συνολικά 5 singles του δίσκου και για μένα το καλύτερο αυτού.



Trivia: Το 'Superuknown' επιπλέον, είχε προταθεί για τα Grammy 1995, ως καλύτερο ροκ album. Έγινε πέντε φορές πλατινένιο στις Η.Π.Α και τέλος, σε αφιέρωμα που έκανε το 'Rolling Stone', αναφορικά με τα 50 καλύτερα ever grunge albums κατέλαβε την 9η θέση...

...  Κι εγένετο nu metal

΄Ενα ακόμη νέο ιδίωμα που ανέκυψε στα 90s ήταν και το λεγόμενο nu metal...
Γεγονός είναι ότι εδώ πλέον η γκάμα ανοίγει επικίνδυνα δεδομένου ότι λιγότερο ή περισσότερο nu metal είναι οι Limp Bizkit, nu metal είναι κι οι Slipknot ( οι οποίοι όμως γιγαντώθηκαν στα 00s). Από πλευράς ήχου δηλαδή, υπάρχει τεράστια διάχυση και ποικιλομορφία.
Βασιλιάδες κι ηγέτες του είδους πάντως θεωρούνται για τους περισσότερους οι KORN.
Μάλιστα, επίσης για πολλούς το ντεμπούτο κι ομώνυμό τους του 1994, θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της nu metal σκηνής.
Πολύ καλό θεωρείται και το 'Follow the leader' του 1998.


Deftones, Incubus, Static X, Sevendust,

                                                Sevendust

Coal Chamber, Orgy είναι μερικά από τα ονόματα που έγιναν γνωστά στη δεκαετία του '90, αλλά ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στους Machine Head οι οποίοι με το 'Burn my eyes' (1994) μας ψάρωσαν για τα καλά.


Λίγο groove, λίγο thrash πρόκειται για δίσκο σημείο αναφοράς όπου να σημειώσουμε ότι τύμπανα παίζει ο Ελληνοαμερικάνος Chris Kontos.
To album έβγαλε δύο singles ('Davidian', 'Old') και πήρε διθυραμβικές κριτικές.


Ακολούθησαν τα 'The more things change' (1997) και 'The burning red' (1999).
Ο Rob Flynn είναι από τις εμβληματικότερες περσόνες των τελευταίων 25 ετών και σαφώς συνέβαλε κι αυτός στην ανανέωση του σκληρού ήχου.
Βέβαια, μιας και γίνεται αναφορά στο nu metal δε θα πρέπει να ξεχάσουμε τους Sepultura. Έτσι κι αλλιώς, για τους Βραζιλιάνους, μακράν, η καλύτερή τους δεκαετία είναι τα 90s.
'Arise' (1991), 'Chaos A.D' (1993) είναι thrash αριστουργήματα που καθιέρωσαν πλέον το συγκρότημα στα μάτια (και στ' αφτιά...) κάθε thrasher που σεβόταν τον εαυτό του.
Όμως, στο (επίσης πολύ καλό) 'Roots' (1996), οι κακές γλώσσες λένε από Korn επιρροές, παίζουν και nu.


OK, τo thrash πάλι είναι παρόν αλλά έχουμε και tribal στοιχεία (που προσωπικά λατρεύω) και όπως προείπα nu metal καταβολές φιλτραρισμένες όμως μέσα από το Sepultura χωνί.
Ίσως όχι τυχαίο ότι παραγωγός είναι ο Ross Robinson, παραγωγός στα δυο πρώτα Korn albums και όχι τυχαίες οι συμμετοχές μελών από Korn, Limp Bizkit αλλά και του πολυσχιδούς Mike Patton.


Δυστυχώς, είναι το τελευταίο με τον Max Cavalera που έκτοτε έκανε ένα κάρο projects αλλά στο 'παιδί' του ακόμη δεν έχει επιστρέψει...

Σήμερα, παρουσιάζουμε τη λίστα με τους 20 αγαπημένους δίσκους ever, των Angelknight...


1 . Iron Maiden - 7th Son of A 7th Son
 2. Manowar - Into Glory Ride 
3. Crimson Glory - Transendence 
4. Black Sabbath - Heaven and Hell 
5. Helloween - Master of The Rings 
6. Running Wild - Black Hand Inn 
7.Blind Gurdian - Imaginations from the other side
 8. Megadeth - Rust in Peace
 9. Metallica - Master of Puppets 
10. Death - Sound of perseverance 
11. Iced Earth - Burnt Offerings 
12. Immortal - Sons of Northen Darkness
 13. Bathory - Hammerheart 
14. Motorhead - Bastards 
15 . Fates Warning - Theories of Flight 
16.Gojira - From Mars to Sirius 
17. Moonspell - Wolfheart 
18. Saviour Machine - Saviour Machine 
19. Dissection - Storm of the Light's Bane 
20.Demonaz - March of the Norse






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου