50 yearz of metal : 10s - Part V

Πάμε τώρα να δούμε μερικά albums της δεκαετίας 2010 - 2019 που δεν έχουν προαναφερθεί καθόλου σε προηγούμενα κομμάτια όπως για παράδειγμα έγινε με τους δίσκους των Powertrip ή των Slipknot.

Μεμονωμένα κι απ' όλα τα υποείδη του σκληρού ήχου.

'Dystopia' (Megadeth) - 2016

Πρόκειται για ένα πολύ δυνατό Megadeth δίσκο. Δε θα υπερβάλλουμε λέγοντας ότι είναι αριστούργημα γιατί απλά δεν είναι τέτοιο, όμως είναι μια δουλειά που δηλώνει ότι οι MEGADETH με τον Dave Mustaine έτσι κι αλλιώς αφεντικό στα  55 (όταν κυκλοφόρησε) έχουν ακόμη έμπνευση και γενικότερα 'σφυγμό'. Είναι πολύ καλός δίσκος. Πλέον, ξέρουμε ότι οι Megadeth έχουν κάνει το μεγαλύτερο κενό ανάμεσα σε δύο δίσκους: 6 χρόνια, αν ο νέος, ο διάδοχος του 'Dystopia' κυκλοφορήσει μες στο 2022.

'Iconoclast' (Symphony X) - 2011

Για μένα, πρόκειται για τον καλύτερο ποτέ δίσκο των Symphony X, και για έναν από τους καλύτερους της δεκαετίας. Κομματάρες, ριφάρες, ποικιλομορφία, παραγωγή, όγκος, στίχοι, φωνητικά.

Οι Russell Allen, Michael Romeo οργιάζουν συνθετικώς. Είναι concept album με αναφορά στις μηχανές και πώς αυτές έχουν εν γένει επηρεάσει τη ζωή μας. Αν δεν έχεις την deluxe έκδοση με τα επιπλέον τραγούδια, έχεις κάνει μισή δουλειά...

'Firepower' (Judas Priest) - 2018

Δισκάρα. Δισκάρα. Καλό ήταν και το 'Redeemer of souls', δε λέω αλλά αυτό εδώ είναι ακόμη καλύτερο, λυσσασμένο, με Richie Faulkner απίθανο

και με παραγωγή άψογη, κάτι που ζημίωσε τον προκάτοχό του. Πολύ ευχάριστη έκπληξη αν και οι Priest πάντα μάς επεφύλασσαν τέτοιες...

'Anthem of the Peaceful Army' (Greta Van Fleet) - 2018

To πρώτο full length (αφού είχαν προηγηθεί δύο E.P.) των Greta Van Fleet σήκωσε τεράστια συζήτηση παγκοσμίως υπό την έννοια ότι πολύς κόσμος τους θεώρησε (κι εν πολλοίς, όχι αδίκως) ως κλώνους των θρυλικών Led Zeppelin.  

To album πούλησε στην Αμερική κοντά στις 88.000 αντίτυπα την πρώτη μόλις εβδομάδα κυκλοφορίας του. Πιθανώς να υπήρχε η δίψα για ν' ακούσουμε κάτι που μοιάζει με τους Zeppelin. Μόνο που αυτό παραέμοιαζε...

'The shadow theory' (Kamelot) - 2018

Τέσσερις δίσκοι μες στη δεκαετία, είναι μια πολύ καλή συγκομιδή. Δεδομένου ότι το 'The black halo' (2005) είναι άπιαστο αριστούργημα και δεν θα ξεπεραστεί ποτέ, περιμένεις μια ελάχιστη ποιότητα σε κάθε νέο δίσκο των Kamelot.

Συνέχισαν να την έχουν διότι είναι μουσικάρες κι η έμπνευση, έστω με μεταπτώσεις υπάρχει, αλλά πιστεύω ότι το 'The shadow theory' ανέβασε και πάλι τον πήχυ συνθετικώς.

'Hidden evolution' (Angelus Apatrida) - 2015

Τα παλικαράκια απ' το Albacete της Ισπανίας, μάς έδειξαν πώς παίζεται το λυσσασμένο thrash με ωραία κτισμένες συνθέσεις, Τόσο απλά.

'Hardwired... to self destruct' (Metallica) - 2016

Παρότι έχουν παραγίνει χαβαλέδες και βασίζονται στο ένδοξο παρελθόν τους, παρότι ασχολούνται χρόνια τώρα με ο,τιδήποτε άλλο εκτός της συγγραφής νέου υλικού, όταν θυμήθηκαν να βγάλουν νέο δίσκο τον Νοέμβριο του '16, αυτός ήταν πάρα πολύ καλός.

Για μένα μετά την πρώτη αγία τετράδα τους από το 1983 ως το 1988, είναι η καλύτερή τους δουλειά. Ειλικρινά.

'Flesh and blood' (Whitesnake') - 2019

Σωστά. Θα το πω εξαρχής. Διαλυμένη η φωνή του Coverdale. Δισκάρα όμως. Όχι ότι δεν ήταν το 'Forevermore' στην αρχή της δεκαετίας. Τούτο όμως, είναι ακόμη πιο αγαπησιάρικο.

'Pale Emperor' (Marilyn Manson) - 2015

Ο ψυχάκιας βγάζει την ένατη δουλειά του κι η υποδοχή κόσμου και τύπου είναι θερμότατη. Μέχρις ενός σημείου, δικαίως...

'City of gold' (Striker) - 2014

Μια υπέρτατη δισκάρα ανατατικού, ιδρωμένου, καλοπαιγμένου metal εμποτισμένο με μπόλικη δόση καναδέζικης αδρεναλίνης, που αν έβγαινε στα 80s, θα είχαμε βγει απ΄τα λαγούμια μας.

Δεν πειράζει όμως. Το απολαμβάνουμε εμείς οι λίγοι, οι εκλεκτοί. Έκτοτε, όμως, δεν το ξανάφτασαν...

'The crowning of the fire king' (Sorcerer) - 2017

Συγκροτηματάρα από την παγωμένη Στοκχόλμη που πρωτοϊδρύθηκε το 1988 αλλά μια σειρά από ατυχίες ήταν τέτοιες που πρωτοδισκογράφησαν το 2011 (!!!).

Βάζω αυτό το album διότι το ακόμα καλύτερο 'Lamenting of the innocent'  βγήκε το 2020 και δεν πιάνεται χρονικώς. Γενικώς, αν κι έχουν διαφορές, τους θεωρώ μια βελτιωμένη έκδοση των Candlemass ( θα έσκαζα αν δεν το έγραφα...).

'Repentless' (Slayer) - 2015

Ιστορικής αξίας πόνημα για πολλούς λόγους: Είναι το τελευταίο album των Σφαγέων πριν τη διάλυσή τους.

Είναι αυτό στο οποίο τον Kerry King πλαισιώνει ο τεράστιος Gary Holt.

Είναι αυτό στο οποίο επιστρέφει πίσω απ' το drumkit ο Paul Bostaph, ο οποίος τελευταία φορά είχε ηχογραφήσει το 2001 στο 'God hate us all'.

Είναι τέλος, ο μοναδικός τους δίσκος μες στη δεκαετία.

Όμως, κλείνοντας, είναι πολύ καλός δίσκος κι αν ήταν πράγματι ο έσχατος, είναι αρκετά καλός για το ρόλο αυτό.

'A call to arms' (Saxon) - 2011

4 δίσκοι μες στη δεκαετία για τους ακούραστους Βρετανούς, όλοι με την αξία τους, αλλά θεωρώ ότι ο πρώτος από αυτούς, τους βρίσκει σε πολύ καλή φόρμα κι εκτελεστικά και συνθετικά.

Πολλά καλά τραγούδια εκεί μέσα κι ένα από τα καλύτερα εξώφυλλά τους ever...

'Bad magic' (Motorhead) - 2015

Δε μπαίνει στη λίστα επειδή είναι δισκάρα. Σε καμία περίπτωση. Μπαίνει για ιστορικούς λόγους, αφού επρόκειτο για το τελευταίο album τού μεγάλου αυτού σχήματος.

Ο Lemmy ήδη έχει σοβαρά προβλήματα υγείας που περνούν και στο δίσκο όπου ακούγεται καταπονημένος.

Παρά ταύτα, υπάρχουν 6-7 καλά κομμάτια εκεί μέσα, το Blabbermouth του έδωσε βαθμολογία 8,5/ 10 κι υπάρχει και διασκευή στο 'Sympathy for the devil' των Rolling Stones.

'Τhe satanist' (Behemoth) - 2014

Δεν ήμουν ποτέ φίλος του ήχου των Πολωνών deathsters, δεδομένου ότι αγαπώ το death metal της Ολλανδίας και της Φλόριντα.

Παρά ταύτα, ο δίσκος του Nergal και της παρέας του βρέθηκε σε αρκετές λίστες με τα καλύτερα albums των 10s.

'Beyond Hell / Above Heaven' (Volbeat) - 2010

Ήδη, οι Δανοί έχουν κάνει θραύση από τα 00s. Εδώ έχουμε το πρώτο τους πόνημα για τα 10s, τέταρτο συνολικώς

και πρώτο που έγινε χρυσό και μπήκε στο Billboard 200. Μ' εκλεκτούς καλεσμένους όπως ο Mille Petrozza κι ο Mark Greenway των Napalm Death.

Έβγαλε τρία singles ενώ στα bonus κομμάτια θ' ακούσεις και διασκευή στο 'Angelfuck' των Misfits...

'Unleash the fire' (Riot V) - 2014

Άλλη μια δισκάρα που ανήκει στη γνωστή μου κατηγορία ότι αν είχε κυκλοφορήσει 40 χρόνια πριν, το 1984, θα είχε γίνει ο κακός χαμούλης. Metal με τα μπούνια...

Κάπου εδώ σταματώ.

Θα μπορούσα να προσθέσω κάμποσα ακόμα albums της δεκαετίας αλλά ίσως είναι και μάταιο. Διαβάζοντας κάποιος το κείμενο και πάντα με τις προσωπικές του αρέσκειες ή εμμονές θα πει 'μα δεν έγραψες για εκείνο ή για το δείνα'.

Σωστά. Αλλά κάπου πρέπει να μπει μια οριστική τελεία.

Πάμε και στην τελευταία λίστα και λίγες μέρες μετά σε έναν σχετικώς μακρύ επίλογο...

Εδώ έχουμε τη λίστα των Wardrum που τούς ευχαριστούμε όπως όλους τους προηγούμενους άλλωστε, συμπληρώνοντας ότι είναι μια λίστα πολύ πολύ κοντά στα προσωπικά μου γούστα...

Metallica, ‘Master of Puppets’ Black Sabbath, ‘Paranoid’ Judas Priest ‘Painkiller’ Dream Theater, ‘Images and Words’ Queensrÿche, ‘Operation: Mindcrime’ Slayer, ‘South of heaven’ Iron Maiden, ‘Powerslave’ Megadeth, ‘Rust in Peace’ Mercyful Fate, ‘Melissa’ Dio, ‘Holy Diver’ Motörhead, ‘Ace Of Spades’ Ozzy Osbourne, ‘Blizzard of Ozz’ Anthrax, ‘Among the Living’ Van Halen, ‘5150’ Mötley Crüe, ‘Shout at the Devil’ Rainbow, ‘Rising’ Death, ‘Symbolic’ Symphony X, ‘Paradise Lost’ Pantera, ‘Cowboys From Hell’ King Diamond, ‘Abigail’