Κυριακή 16 Μαΐου 2021

50 yearz of metal : 00s - Part IV: Lordi, metalcore and mooore

Στη δεκαετία του 2000, συνέβη και κάτι που δύσκολα θα μπορούσαμε να φανταστούμε...
Στο διαγωνισμό της Eurovision, για πρώτη φορά, επικράτησε ένα heavy metal σχήμα.


Αυτό το κατάφεραν, και μάλιστα στη γούρικη Αθήνα, οι Φινλανδοί LORDI με το κομμάτι τους 'Hard Rock Hallelujah'.
Ήταν λοιπόν 20 Μαΐου του 2006 όταν οι συμπαθέστατοι Lordi συγκέντρωσαν 292 βαθμούς κι έκαναν περήφανους τους metalheadz ανά την υφήλιο.
Το σκανδιναβικό σχήμα ουδέποτε έκανε κάποια ιδιαίτερη καριέρα αν και δισκογραφεί σταθερά, ούτε και το τραγούδι που κέρδισε τον εν λόγω διαγωνισμό ήταν κάτι εξαιρετικό.
Παρά ταύτα, η μουσική ιστορία τους έγραψε ως το πρώτο heavy group που κερδίζει στη Eurovision. Δεν το εξαργύρωσαν έκτοτε αλλά συνεχίζουν την πορεία τους αθόρυβα και ταπεινά.



Ένα από τα είδη που προέκυψαν και γιγαντώθηκαν στα 00s ήταν αδιαμφισβήτητα το metal core.
Το ίσως μεγαλύτερο σε απήχηση σχήμα ήταν οι Killswitch Engage.
Πρόκειται για ένα σχήμα προερχόμενο από τη Μασαχουσέτη που δημιουργήθηκε το 1999 και πήρε τ' όνομά του από ένα επεισόδιο της γνωστής σειράς 'X Files'.
Το ομώνυμο ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 2000. 
Το 2002 κυκλοφορεί το 'Alive or just breathing' αλλά οι Killswitch γίνονται τρανοί με το 'The end of heartache' τού 2004 που γίνεται χρυσό στις Η.Π.Α  τρία χρόνια μετά ( αυτός δεν είναι στην πραγματικότητα ο στόχος όλων;) ενώ το ομότιτλο κομμάτι προτάθηκε για βραβείο Grammy.
Ακολούθησε το 'As daylight dies' (2006) που επίσης τρία έτη μετά έγινε χρυσό, και μάλιστα την ημέρα 



που κυκλοφορούσε το πέμπτο και δεύτερη φορά ( !!!) ομώνυμο album, δηλαδή στις 30 Ιουνίου του 2009.
Μια γεμάτη δεκαετία για ένα συγκρότημα που πολύ αγαπήθηκε, ειδικά στις Η.Π.Α  κι άνοιξε νέους δρόμους ...

Οι Avenged Sevenfold είχαν κι αυτοί αρκετά μεγάλη επιτυχία αλλά ακόμα και σήμερα, προσπαθώ να καταλάβω το γιατί. Προσπάθησα πολλές φορές να πείσω τον εαυτό μου να τους ακούσει πιο ενδελεχώς αλλά πάντα έμενα στη μέση... Μάλιστα ξεκίνησαν κι αυτοί ως metalcore αλλά από το 'City Of Evil' (2005) πήγαν περισσότερο προς το heavy metal.
O ομώνυμος δίσκος του 2007 είναι ο τελευταίος για τη δεκαετία που εξετάζουμε κι ο τελευταίος για τον drummer The Rev  που απεβίωσε τέλη Δεκεμβρίου τού 2009...

Στην ίδια πάνω - κάτω συνομοταξία κι οι αρκετά αγαπημένοι σε μένα Trivium που κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους το 2003 ('Ember to inferno') ενώ με το δεύτερο πόνημά τους 'Ascendancy' δημιούργησαν πολλές ελπίδες ότι θα γίνουν το μεγάλο όνομα των επόμενων ετών, πράγμα που δεν συνέβη τελικά σε βάθος χρόνου, μιλώντας.
Το 'Ascendancy' λοιπόν, καθόλου τυχαία ψηφίστηκε ως το καλύτερο metal album τού 2005 από το περιοδικό Kerrang !


Ενάμιση χρόνο μετά κυκλοφορούν το 'The Crusade' που είναι πολύ καλό και γίνεται ασημένιο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ήταν η εποχή που καθώς θέλουμε πάντα να παραλληλίζουμε τα νέα σχήματα με κάποιο παλιότερο, ο Matt Heafy κι η παρέα του άκουσαν εντονότερα από ποτέ ότι ηχητικά προσεγγίζουν τους  Metallica των 80s.
Η δεκαετία κλείνει το 2008 με το 'Shogun' που οι Trivium γράφουν ιστορίες για τον Οδυσσέα, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη κι ακόμα για την Καλλιστώ, για τον Κρόνο και τον Ουρανό κι επιπλέον για τα βασανιστήρια του Προμηθέα που προσιδιάζουν με τη Σταύρωση του Ιησού.

Όσο για τους  Bullet For My Valentine, ήταν μια από τις ανακαλύψεις μου όταν πρωτοήρθαν στην επιφάνεια με το 'Poison'  album ( 3 Oκτωβρίου 2005 ).


Η δεύτερη δουλειά των Ουαλών ήταν το 'Scream Aim Fire' (2008), ευθύ και τσαμπουκαλεμένο, το οποίο πιστεύω ότι είναι άνετα μέσα στα 10 καλύτερα metal core albums όλων των εποχών.

Μερικά ακόμη πραγματάκια για το metalcore.
Πρώτος δίσκος τού είδους θεωρείται το 'Destroy the machines' των Earth Crisis, από το 1995, ακόμα...

Σε αφιέρωμα που έκανε το Loudwire.com, ανέδειξε ως κορυφαίο metalcore album το 'Jane Doe' των Converge (2001). Η αλήθεια είναι ότι οι Βοστονέζοι παραπανκίζουν...

Άλλα γνωστά ονόματα που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με τον ευρύτερο χώρο του metalcore είναι οι Τhe Dillinger Escape Plan, Bring Me The Horizon, As I Lay Dying, Hatebreed, Norma Jean, Zao, Integrity, Cave In.

... Οι Mastodon αποτελούν μια κατηγορία από μόνοι τους και φυσικά είναι από εκείνα τα σχήματα που δε μπορείς να δώσεις κάποια συγκεκριμένη ταμπέλα τού τι παίζουν διότι πιθανώς θα εκτεθείς...
Αλγεινή εντύπωση πάντως είχε κάνει η δήλωση του Brend Hinds  “I fucking hate heavy metal and I don’t want to be in a heavy metal band,” ενώ επιπλέον είχε πει ότι στην Alabama συνήθιζε να παίζει country, surf rock και rockabilly.
Η δήλωση εμπεριέχει αλήθεια και ταυτόχρονα αγαρμποσύνη: δε μιλάς έτσι για ένα μουσικό είδος του οποίου οι οπαδοί του σε μεγάλο ποσοστό είναι και δικοί σου. Φάουλ.
Τέλος πάντων. Το συγκρότημα δεν παίζει heavy metal στις παραδοσιακές φόρμες που το πρωτοδίδαξαν οι ογκόλιθοι τού είδους, αλλά ρε φίλε, ό,τι ακούμε στο ντεμπούτο τους 'Remission' (2002) τι έχει ως βάση; Το metal. OK, κάποιοι θα πούνε ότι έχουν και πολλά στοιχεία sludge κι ότι είναι και proggy με τη γενική έννοια τού όρου. Δεκτά.
Το 'Leviathan' που έπεται το 2004 είναι ο δίσκος που αρκετά κεφάλια στρέφονται με ακόμη μεγαλύτερη προσοχή στους νιούφηδες από την Atlanta. Το πράγμα σοβαρεύει. Πρόκειται μάλιστα για concept album βασισμένο στη νουβέλα Moby Dick τού Herman Melville. Το εξώφυλλο παραπέμπει ευθέως στην όλη ιστορία κι είναι θαυμάσιο...
To 'Leviathan' έβγαλε τέσσερα singles και κατέχει το πολύ κολακευτικό credit ότι το metalsucks το ανακήρυξε ως το καλύτερο metal album τού 21ου αιώνα, ενώ την χρονιά που κυκλοφόρησε τρία πασίγνωστα περιοδικά (Revolver, Terrorizer, Kerrang!) το ψήφισαν ως κορυφαία κυκλοφορία για το 2004...



Ακολουθεί το 2006 το 'Blood Mountain', concept επίσης, με τους Mastodon πλέον να χρησιμοποιούν πιο καθαρά φωνητικά ενώ το κομμάτι 'Colony of birchmen' έφτασε πολύ κοντά στο να πάρει Grammy στη metal κατηγορία, δυστυχώς όμως, έχασε από το 'Eyes of the insane' των Slayer...
Φθάνουμε έτσι, αισίως, στο τέλος της δεκαετίας και το 2009 κυκλοφορούν το -κατά πολλούς- καλύτερό τους πόνημα ως σήμερα, ήτοι το 'Crack The Skye'.
Απ' το εναρκτήριο ακόμα 'Oblivion' καταλαβαίνεις πόση ποιότητα θα επακολουθήσει... Ο δίσκος έχει το χαρακτηριστικό ότι για πρώτη φορά ο drummer Brann Dailor θα γίνει ο τρίτος που θα συνεισφέρει στα φωνητικά, πράγμα που τον κάνει ακόμα πιο πολυδιάστατο...  Τα prog στοιχεία γίνονται όλο και πιο αισθητά εδώ: Πάρε ως παράδειγμα το 'Ghost of Karelia'...
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για κάθε τραγούδι του δίσκου αλλά δε χρειάζεται. Είναι στην ολότητά του ένας δίσκος που καθιερώνει οριστικά το συγκρότημα, και για την ποιότητά του και για την επιδραστικότητά του.

Οι Disturbed ήταν γενικά ένα nu metal σχήμα από το Chicago, που ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στις Η.Π.Α. Άλλωστε με το πρώτο τους κιόλας album 'Sickness' γεύτηκαν την επιτυχία η οποία βεβαίως θα κρατούσε και τα επόμενα χρόνια, εμφατικά μάλιστα... Έμεινε 103 εβδομάδες στο Billboard κι έγινε στην πορεία 5 φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ. Χαρακτηριστική βεβαίως, η φωνή του David  Drainman.
Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι τα τρία επόμενα albums τους ('Believe' - 2002, 'Ten thousands fists' - 2005, 'Indestructible' - 2008) κατάφεραν κι έφτασαν όλα ως το Νο 1 τού Billboard.
Tip: Το album 'Ten thousand fists' είναι αφιερωμένο στον αδικοχαμένο Dimebag Darell...

Ένα άλλο συγκρότημα που έκανε τεράστια επιτυχία στις ΗΠ.Α (αν και ήταν αναμενόμενο...) και λατρεύω προσωπικώς, ήταν κι οι Alter Bridge.
Και πώς να μη μού αρέσουν εξαρχής εφόσον στην ουσία πρόκειται για τους παλιούς Creed κατά τα 3/4 συν την προσθήκη του Myles Kennedy.
Λάτρευα τούς Creed σ' αυτό το βραχύβιο πέρασμά τους και θα ήταν δύσκολο να μη μου αρέσουν οι Alter Bridge...
To ντεμπούτο τους album 'One Day Remains' κυκλοφόρησε τον Αύγουστο τού 2004 κι είναι ένα εκρηκτικό μίγμα post grunge, σύγχρονου hard / heavy και alternative. O Mark Tremonti κι η παρέα του δε γινόταν να μας απογοητεύσουν... Κάθε άλλο... Ο δίσκος έγινε χρυσός κι έβγαλε τρία singles.
Ένα από αυτά, το 'Open your eyes' το ακούμε παρακάτω ...



Τον Οκτώβριο τού 2007 ακολούθησε το 'Blackbird' στο οποίο συνθετικώς συνεισφέρουν και τα τέσσερα μέλη τού σχήματος.
Περιττό να πω ότι κι η συνέχεια σφύζει από ποιότητα. Μεγάλη τύχη που τούς έχουμε τα τελευταία 17 χρόνια...

Σήμερα, παρουσιάζουμε τη λίστα με τα 20 αγαπημένα ενός μουσικού που μάς κάνει περήφανους στο εξωτερικό. Του Δημήτρη Λιαπάκη, τραγουδιστή (παλιότερα) των Valley's Eve και τα τελευταία χρόνια των Mystic Prophecy (κυρίως) αλλά και των Steel Prophet.


1 EXODUS - BONDED BY BLOOD

2 SLAYER - SEASONS IN THE ABYSS

3 DEATH ANGEL -  ACT3

4 IRONMAIDEN - THE NUMBER OF THE BEAST

5 JUDAS PRIEST - DEFENDERS OF THE FAITH

6 SWORD - METALIZED

7 ARTCH - ANOTHER RETURN

8 CANDLEMASS - EPICUS DOOMICUS METALLICUS

9 METALLICA - KILL EM ALL

10 MANOWAR - HAIL TO ENGLAND

11 HEIR APPARENT - GRACEFUL INHERITANCE

12 MERCYFUL FATE - MELISSA

13 QUEENSRYCHE - EMPIRE

14 CONCEPTION - PARALLEL MINDS

15 ICED EARTH - DARK SAGA

16  BLACK SABBATH - HEAVEN AND HELL

17 SAVATAGE - GUTTER BALLET

18 SANCTUARY - INTO THE MIRROR BLACK

19 QUEEN -  INNUENDO

20 THUNDER - LAUGHING ON  JUDGEMENT DAY







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου