'Alexander The Great' 'for a couple of minutes' or (perhaps) the whole song, Mr. Dickinson ?

Το βραδάκι τής 21ης Ιουλίου, ο Bruce DICKINSON, τραγουδιστής των Iron Maiden, τραγούδησε μπρος στο αθηναϊκό (κι όχι μόνο) κοινό, τούτη τη φορά με το προσωπικό του σχήμα.

Στο πλαίσιο της προώθησης του νέου του (πολύ καλού) δίσκου 'Afterglow Of Ragnarok'.

Κι αφού στο πάνω της μίας ώρας πρόγραμμά του παρουσίασε κλασσικά κομμάτια της solo καριέρας του όπως τα 'Road to hell', 'Accident of birth', 'The book of Theli' κλπ. είπε στο τέλος να κάνει και μια έκπληξη στους παρευρισκόμενους.

Παρένθεση: Να θυμίσουμε στους έχοντες ασθενή μνήμη, ότι ήταν η πρώτη του εμφάνιση μετά το γεγονός με το καπνογόνο και τα 'γαλλικά' που είχε ξεστομίσει μπρος στο αθηναϊκό κοινό (δεν εξετάζω εδώ, αν τότε, είχε δίκιο ή όχι...).

Ενδεχομένως, θα σκεφτεί κάποιος, το έκανε εκ τού πονηρού για να σιάξει τη σχέση του με τους οπαδούς. Ίσως.

Εμένα όμως δε μ' ενδιαφέρει τόσο το κίνητρο. Άλλο σχολιάζω: Αφού αποφασίζεις να πεις ένα τραγούδι που ξέρεις ότι επί ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ τώρα, είναι το ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ του Έλληνα οπαδού, που το περιμένει πώς και πώς, που πιστεύει ότι δε θα το ακούσει εν τέλει ποτέ κι εσύ το προλογίζεις, είναι λογικό ο οπαδός να περιμένει ότι θ' ακούσει ολάκερο το κομμάτι, που κρατά περίπου οκτώμισι λεπτά, κι όχι μόνο ένα δίλεπτο.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό (φαίνεται ξεκάθαρα σε κάποια βιντεάκια που κυκλοφορούν) ότι την ώρα που ο Βruce ξεκινά (ανορθόδοξα) να λέει το ρεφρέν, οι οπαδοί, ανυποψίαστοι, ξεκινούν να τραγουδούν ... 'Near to the East'... οπότε άμεσα καταλαβαίνουν ότι εδώ θα γίνει (ούτε) μισή δουλειά.

Ο Dickinson λέει δύο φορές το refrain, κάνει ένα sing along με το κοινό, παίζεται ο επίλογος και τέλος.

Φυσικά το κοινό, εκστασιασμένο. Γιατί, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός 'απ' το τίποτα, καλή κι η Παναγιώταινα'. Και να πω και κάτι; Αν στο κοινό κι ειδικότερα σ' αυτούς που πήγαν κυρίως για τον Bruce άρεσε η έκπληξη, όπως όμως συνέβη, πλήρως πετσοκομμένη, χαλάλι τους. Πάω πάσο.

Λέω όμως επειδή το κομμάτι είναι μεγάλο σε διάρκεια, είναι από τα καλύτερα και σοβαρότερα της καριέρας των Maiden και φετίχ (κυρίως αυτό) για τον Έλληνα οπαδό, η άποψή μου είναι ότι έπρεπε να παιχτεί ολάκερο. Ξεκάθαρα, το λέω.