Short album reviews

Ξεκινούμε με Saxon και 'Carpe Diem'.

23ο album (δε συνυπολογίζω το 'Inspirations' - μ' αυτό πάμε στα 24...) και πάλι, πολύ καλό. Αξιόπιστο, παντός καιρού. Εδώ έχει γίνει πολύ προσεγμένη κιθαριστική δουλειά, περισσότερα solos, ο Biff στα 70+ χειρίζεται τη φωνή του όπως πρέπει για να μην εκτεθεί και φυσικά, παραγωγάρα Andy Sneap. Α ναι... παραλίγο να το ξεχνούσα. Εξωφυλλάρα επιβλητική.

Βαθμός: 8,5 / 10

Συνεχίζω με Scorpions και το 'Rock Believer'.

Λοιπόν. 7 χρόνια μετά το 'Return To Forever' ήταν πολλά. Νέος drummer ο Mickey Dee, πολλά ακούγονταν, γλυκιά αναμονή. Άξιζε τον κόπο; Και με το παραπάνω. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως έπρεπε να φθάσουμε στο 11ο και τελευταίο τραγούδι του δίσκου για ν' ακούσουμε μπαλάντα. Ο δίσκος είναι ξεκάθαρα hard rock / heavy metal και παραπέμπει ακόμη και σ' εποχές 'Black Out' (άκου το 'Roots In My Boots' και θα καταλάβεις...). Ενέργεια κι αντοχές από άτομα που έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα 70 (τουλάχιστον οι τρεις παλιοσειρές). Μπράβο και πάλι μπράβο. Σημ.: 'Το 'Shining Of Your Soul' τι ριφάρα έχει; Αν μου έλεγες ότι το συνέθεσε ο Uli Jon Roth, δε θα εκπλαγόμουν... Να μην το ξεχάσω, και πάλι. Εξωφυλλάρα. Δε χορταίνω να την βλέπω...

Βαθμός: 9 / 10

Vio-lence και 'Let The World Burn'.

Όσοι (ανάμεσα σ' αυτούς κι εγώ) άκουγαν στα θρυλικά 80s ό,τι πιθανό κι απίθανο έβγαινε σε thrash, θα θυμάστε ότι το 1988 είχε σκάσει το ντεμπούτο τους  'Eternal Nightmare'.

Τότε μάς πρωτοσυστήθηκαν δυο παλικάρια, ο Phil Demmel κι ο Robb Flynn (ναι, αυτοί των Machine Head').

Τελευταίο τους full length το 1993 και 29 χρόνια μετά, βγάζουν νέα δουλειά, έστω E.P...

Με τρία αυθεντικά μέλη από τότε (ο Demell είναι και πάλι) κι επιπλέον την βαρύγδουπη προσθήκη του Bobby Gustafson, επί χρόνια κιθαρίστα των Overkill.

Με Demell - Gustafson κιθάρες και Perry Strickland στα τύμπανα, το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. 25 λεπτά παραδοσιακού thrash. Αυτό.

Βαθμός: 8 / 10