O Dee Snider είναι ένας ζωντανός θρύλος. Είναι η εφηβική μας περηφάνια από τις δουλειές των Twisted Sister. Είναι φωνάρα. Είναι σπουδαίος performer.
Για χρόνια απείχε απ' το metal. Δεν ελπίζαμε σ' επιστροφή.
Να όμως που τον έψησε ο γίγαντας ο Jamie Jasta (Hatebreed).
Κάθεται και του γράφει στίχους και μουσική. Ο Dee καμία κούραση. Μόνο θα ερμήνευε. Παρέα, σε κάποια κομμάτια, μ' εκλεκτούς προσκεκλημένους.
Το αποτέλεσμα; Ατόφιο metal. Πολύ πιο σκληρό από Twisted Sister, αν εκεί πάει το μυαλό σας. Ωραία κομμάτια. Δυνατά. Ογκώδη. Κι έχω την εντύπωση με τα τύμπανα λίγο πιο μπροστά στην παραγωγή (ηθελημένα;).
Τραγούδια που επειδή ο Jasta τα έδωσε μια σύγχρονη χροιά, κάποια κάλλιστα θα μπορούσα να βρίσκονται μες σε Tremonti ή Bullet For My Valentine album.
Κι ο Dee; Τα ερμηνεύει όπως ξέρει χρόνια τώρα, σε ρυθμό ρελαντί, με την έννοια της ευκολίας απόδοσης. Και ναι, είναι Dee, από 200 μέτρα μακριά.
Σημειώνω ότι ο μάγκας απ' τον περασμένο Μάρτιο περπατάει τα 64...
Ωραίος δίσκος. Τον χρειαζόμασταν, ειδικά έπειτα από τις μιζέριες και τις κακίες του Jay Jay.
Όπως δε θα ήταν καθόλου άσχημα -το αντίθετο- να έχουμε στο άμεσο μέλλον ένα Halford κι ένα Dickinson solo album...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου