Σαν τώρα θυμάμαι, με τεράστια νοσταλγία,κάπου τον Χειμώνα του 1988, τον φίλο μου τον Γκας, να μου λέει στο καμαράκι της θείας Μαριάνθης, για τη νέα του αποκάλυψη, τους Living Colour.
Θαρραλέο θα τον χαρακτήριζα αφού στα 2-3 χρόνια που είχα
βουτηχτεί με τα μπούνια στο metal, θεωρούμουνα σκληροπυρηνικός στ' ακούσματά μου (παρένθεση: Άσχετα αν εγώ ο ίδιος κι οι φίλοι μου αποδειχτήκαμε αρκούντως ανοιχτόμυαλοι, π.χ. εγώ πολύ σύντομα άκουσα Faith No More, Prong, Anthrax+Chuck D. και πολλά άλλα...).
Είχε κυκλοφορήσει αρχές Μαΐου, το debut album 'Vivid' κάποιων μαυρούληδων που βεβαίως, και η εμφάνιση αλλά και το γενικότερο attitude μόνο σε metal δεν παρέπεμπε.
Για να μην τα πολυλογώ, οι τύποι έπαιζαν ένα νεοσύστατο υβρίδιο που εμπεριείχε metal αλλά στο δρόμο απορροφούνταν από funk (κυρίως...) και hip hop πινελιές.
Αν ήσουνα ανοιχτόμυαλος, το πόνημά τους ήταν σπουδαίο. Αντικειμενικά. Είχε κομματάρες, με πρώτη και καλύτερη το πρώτο single, 'Cult Of Personality'.
O Vernon Reid είναι ένας πολύ καλός κιθαρίστας, αλήθεια. Άσε απ' έξω το attitude, δε μας ενδιαφέρει.
Και τώρα το ερώτημα: Τι κάνουν ΣΗΜΕΡΑ οι Living Colour;
Φέτος, κυκλοφόρησαν την 6η τους δουλειά με τίτλο 'Shade'. Στην ουσία, κάθε δεκαετία βγάζαν έστω μια καινούρια δουλειά. Η φετινή είναι η πρώτη τους για τη δεκαετία που διανύουμε.
Και ναι, μπορώ να πω ότι ηχητικά είναι εκεί που τους αφήσαμε/ατε στα τέλη των 80s.
Αλλά, το κυριότερο; Για τον ήχο τους, το 'Shade' είναι ένα πολύ καλό album.
Είναι προφανές ότι κυρίως απευθύνεται σε πιο μαύρο κοινό αφού τα χορευτικά hip υπερτερούν. Αλλά αν θες να το δεις λίγο πιο χαλαρά και ν' ακούσεις ωραίες κιθάρες, δώσ' του μια ευκαιρία.
ΥΓ: Οι Χειμώνες τότε, δεν ήταν φλώρικοι όπως τώρα, αλλά με κρύο που σε μελάνιαζε και που έκανε το χέρι που κρατούσες το τσιγάρο να τρέμει. Εποχάρες.
Πάμε ένα τραγούδι από τη νέα τους δουλειά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου