Ξεκινώ χωρίς περιστροφές. Ξεφυλλίζοντας τις αναμνήσεις του 2022, εύκολα σχετικά, διαπίστωσα ότι το έτος που φεύγει ήταν μέτριο από άποψη κυκλοφοριών. Κι όπως ξέρεις, στο metal γενικώς, συνηθίζω το ποτήρι να το βλέπω μισογεμάτο...
Φέτος, θα το πάμε αλλιώς: Θα αναφερθούμε σε κάποιους δίσκους που μάς απογοήτευσαν, κάποιες άλλες ειδικές περιπτώσεις και θα ολοκληρώσουμε με τα καλύτερα της χρονιάς, σύμφωνα πάντα με την ταπεινή μας γνώμη. Ή αγαπημένα θα έλεγα, καλύτερα...
Disappointments (Απογοητεύσεις)
Venom Inc. - Έχουν κολλήσει σ' ένα συγκεκριμένο στιλ που εκτός των άλλων δεν προκαλεί, δε 'φοβίζει'...
Amorphis - Ακριβώς το ίδιο. Επιπλέον, μανιέρα.
Thunder - Όταν έχεις ακούσει και γουστάρει το 'All the right noises', περιμένεις ανάλογα πράγματα. Δεν τ' ακούσαμε. Ίσως βιάστηκαν...
Jorn - Είναι γνωστό ότι λατρεύω το Νορβηγό σε ό,τι σχεδόν έχει κάνει. Το 'Over The Horizon Radar' ακόμη δε μ' έπεισε...
Tad Morose - Είχα απαιτήσεις από τον Σουηδό αλλά είχαμε ένα άνισο album...
The Cult - Περίμενα πώς και πώς τούτη την επιστροφή αλλά άρεσε (;) μόνο σε κάτι κουλτουριάρηδες.
Therion - Είναι προφανές ότι οι λατρεμένοι μου Σουηδοί αρχίζουν και χάνουν μεγάλο μέρος της έμπνευσής τους. Κρίμα.
Strange releases ('Περίεργες' κυκλοφορίες)
Ο Kirk Hammett θεώρησε ότι είναι η εποχή να βγάλει τα σώψυχά του, μ' ένα solo E.P. OK, μπορεί να είναι αντικείμενο έρευνας για τους κιθαρίστες, φετίχ για τους άρρωστους Metallicόβιους, για εμένα πέρασε και δεν ακούμπησε.
O Udo έβγαλε ένα δίσκο διασκευών -προφανώς- με αγαπημένα του τραγούδια, σε κάποια από τα οποία εκτίθεται. Τον αγαπάμε, ΟΚ, λες ότι διασκευές είναι, αλλά πάλι θες ένα καλό αποτέλεσμα.
Η κατρακύλα των Manowar συνεχίστηκε με ένα ακόμη E.P, το 'Revenge of Odysseus', που είναι περισσότερο απαγγελίες, intros κλπ. παρά μουσική. Ένα μόλις κανονικό κομμάτι, καλό θα πω και μέχρις εκεί. Ας ελπίσουμε ότι το 2023 θα φέρει μια κανονική δουλειά...
Κι ο μπασίστας όμως των Anthrax έβγαλε E.P, το 'Then I'm Gone', καμία σχέση με thrash. Αφού λοιπόν, οι δύο από τους τρεις των Anthrax ασχολούνται με προσωπικές κυκλοφορίες κι ο Scott τζαμάρει με τον γιο του ,μην εκπλήσσεστε που οι Anthrax αργούν πιο πολύ από τους Metallica να βγάλουν νέα δουλειά...
Οι Amberian Dawn κυκλοφόρησαν έναν ολόκληρο δίσκο με διασκευές μόνο σε κομμάτια των Abba. Ακούγεται ενδιαφέρουσα ως ιδέα...
Οι Iron Maiden ξανακυκλοφόρησαν (έλεος δηλαδή...) το 'The number of the beast', με πρόφαση τα 40 χρόνια κυκλοφορίας, αποκλειστικά σε τριπλό βινύλιο. Τα πρώτα δύο έχουν τον δίσκο και το τρίτο έχει 'δωράκι' το 'Beast over Hammersmith' live.
Τέλος, οι Dream Theater κι οι Kiss συνέχισαν απρόσκοπτα τον καταιγισμό live albums που μόνο αυτοί γνωρίζουν γιατί το κάνουν και το βρίσκω ανούσιο ακόμη και για τον οπαδό. Αλλά είπαμε... κάτι παραπάνω θα ξέρουν αυτοί...
Οι δίσκοι που μάς άρεσαν περισσότερο...
MEGADETH - 'The sick, the dying... and the dead!'
Γιατί; Κυκλοφόρησαν έναν δίσκο με πολύ ωραία θέματα, καταιγισμό riffs, απρόβλεπτο σε σημεία και με πινελιές από περίοδο 'Rust In Peace'.
JADED HEART - 'Heart Attack'
Γιατί; Οι Γερμανοί μάς αιφνιδίασαν ευχάριστα μ' έναν δίσκο κλασικού heavy metal. Κοφτερής κιθάρας το ανάγνωσμα. Δεν τους το 'χα...
Γιατί; Πάντως όχι επειδή είμαι βαμμένος οπαδός. Μάλλον επειδή στον δίσκο Νο 23 συνεχίζουν ν' ακούγονται φρέσκοι. Κι επιπλέον, σου (ξανα) δείχνουν ότι για να περνάς καλά και να νιώθεις κάργα metal, αρκούν κομμάτια 3,5 λεπτών. Δεν το κάνει (πλέον...) ο καθένας...
KISSIN' DYNAMITE - 'Not The End Of The Road'
Γιατί; Παρότι δεν θα γίνουν ποτέ super stars, περνάμε πάντα καλά μ' αυτούς. Ακόμη καλύτερα, με το φετινό... Φτιάχνει τη διάθεση.
HIGH COMMAND - 'Eclipse of the dual moons'
Γιατί; Πιθανότατα έβγαλαν τον καλύτερο, πωρωτικότερο για την ακρίβεια, thrash δίσκο τού έτους...
Γιατί; Στη χρονιά που δύο βαριά ονόματα του power metal (Stratovarius, Blind Guardian) έχουν νέες κυκλοφορίες, έρχεται ένας 37χρονος Σουηδός ονόματι Jona Tee (H.E.A.T) και με τον τεράστιο Eric Gronwall (Skid Row) στο μικρόφωνο βγάζουν ίσως τον -άντε να μην πω τον καλύτερο...- τον πιο φρέσκο power metal δίσκο. Κι είναι απλώς ένα ντεμπούτο.
LAMB OF GOD - 'Omens'
Γιατί; Επειδή παρότι πάλι κάποιοι θα πούνε ότι παίζουν αυτό που ξέρουν χρόνια κι ουδέν νεότερον (και δεν είναι ψέμα...), βρες εσύ άλλον που να το παίζει καλύτερα.
Γιατί; Ο Meine κοντεύει τα 75. O Jabs 67 γεμάτα. Κι όμως. Τίποτα δεν τους σταματά.
Κι εδώ έχουμε έναν δίσκο με το ελάχιστο των μπαλαντών και τη σκληράδα να ξεχειλίζει. Και τη γνωστή ποιότητα Scorpions ακόμη κι αν οι στίχοι είναι κάπως απλοϊκοί.
Κι ένα από τα αγαπημένα μου εξώφυλλα όλων των εποχών...
Κι εδώ έχουμε έναν δίσκο με το ελάχιστο των μπαλαντών και τη σκληράδα να ξεχειλίζει. Και τη γνωστή ποιότητα Scorpions ακόμη κι αν οι στίχοι είναι κάπως απλοϊκοί.
Κι ένα από τα αγαπημένα μου εξώφυλλα όλων των εποχών...
WHIRLWIND - '1714'
Γιατί; Διότι δεν είναι χάριν ευκολίας απλά αντιγραφείς των Running Wild. Επηρεασμένοι ίσως. Ως εκεί όμως.
Έχουν το δικό τους στιλ και γράφουν καλά τραγούδια υπερασπιζόμενοι ένα concept: 1713. Δηλαδή; Τον πόλεμο τής ισπανικής διαδοχής που ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1714 (Ισπανοί γαρ οι Whirlwind).
DARKTHRONE - 'Astral Fortress'
Γιατί; Η μουσική είναι εθιστικά παγωμένη όσο το εξώφυλλο. Απόδειξη ότι μπορείς να παίξεις με μοχθηρία και σε χαμηλότερες ταχύτητες...
ALTER BRIDGE - 'Pawns And Kings'
Γιατί; Τώρα τι; Τη λατρεία μου για τον Tremonti την ξέρεις. Πάντως, χάρη δεν του κάνω. Πολύ καλό πόνημα για πολλοστή φορά. Κάποιοι λένε και το πιο heavy. Πιθανότατα, είναι.
LILLIAN AXE - 'From Womb To Tomb'
Γιατί; Επειδή και αυτός ο δίσκος τους αποδεικνύει περίτρανα ότι η ταμπέλα glam metal σχήμα που τους ακολουθεί από τα μακρινά 80s τους αδικεί. Είναι κάτι παραπάνω.
BLIND GUARDIAN - 'The God Machine'
Γιατί; 'Ο Τυφλός Φύλακας' είχε αρκετά χρόνια να με συναρπάσει με μια δουλειά του. Δεν ξετρελάθηκα αλλά ότι ένιωσα όμορφα στη μεγαλύτερη διάρκειά του, μού αρκεί.
SKID ROW - 'The Gang's All here'
Γιατί; Όχι επειδή μιλάμε για την απόλυτη δισκάρα. Αλλά λίγο τα ανανεωμένα 'σφηνάκια' αμερικανικού har drock, λίγο η φωνάρα τού Gronwall, μάλλον αρκούν ε;
OZZY OSBOURNE - 'Patient Number 9'
Γιατί; Θυμίσου εδώ: https://yearzofmetal.blogspot.com/2022/10/review-ozzy-osbourne-patient-number-9.html
Γιατί; Επειδή ανεξαρτήτως που οι 'βαμμένοι' οπαδοί λένε ότι έχουν βγάλει πολύ πιο καλούς δίσκους, με τούτον εδώ περάσαμε μια χαρά... Με τις γνωστές πωρωτικές ριφάρες συν τη συνεργασία (πολύ αξιόλογη...) με την Saxonάρα...
Α-Z - 'A-Z'
Γιατί; Ξανανταμώνουν Ray Alder και Mark Zonder εκτός Fates και βγάζουν μια δουλειά που σφύζει από ποιότητα.
THE DEAD DAISIES - 'Radiance'
Γιατί; Η κολεγιά του θεού Glenn Hughes με τον Doug Aldritch είναι εκ προοιμίου άχαστη. Όπερ κι εγένετο. Hard rock στα καλύτερά του, ρυθμικότατο και διασκεδαστικό.
Γιατί; Διότι, αν και αρκετοί τον έχουν ξεχάσει, αυτός παραμένει ένας από τους ηγέτες του ακραίου ήχου, δισκογραφεί κατά βούληση και στο 'Totem' τα πάει πολύ πολύ καλά. Σπουδαίο εξώφυλλο, επίσης...
H.E.A.T - Force Majeure'
Γιατί; Λόγω τού ότι παρότι αποχώρησε ο Eric Gronwall για τους Skid Row (τρίτη φορά που αναφέρεται το όνομά του...), αυτοί με τον νέο τους (ουσιαστικά παλιό) τραγουδιστή Kenny Leckremo έβγαλαν και πάλι έναν hard' n' heavy δυναμίτη με τον οποίο περνάς καλά. Με προσεγμένες και πάλι κιθάρες. Σταθερή (σκανδιναβική) αξία από το 2007...
TYSONDOG - 'Midnight'
Γιατί; Οι τύποι απ' το Newcastle επανήλθαν δισκογραφικώς 29 χρόνια μετά, εν έτει 2015. Ουδείς το πήρε χαμπάρι. 7 χρόνια μετά, νέα απόπειρα. Heavy metal καλοπαιγμένο από ένα σχήμα που πιστεύαμε ότι θα μιλά για την ως το 1986 ιστορία του, εμένα μού αρκεί...
SPIRITWORLD - 'Death Western'
Το ανακάλυψα προς το τέλος τού χρόνου κι έπαθα τεράστια ΖΗΜΙΑ.
Το trio από το Las Vegas, στη δεύτερη studio δουλειά του, παίζει κάτι ανάμεσα σε Slayer, Dr. Living Dead, Slipknot, Hatebreed και το αποτέλεσμα είναι απίστευτο. όγκος, ριφάρες, ρυθμός, παραγωγάρα... Ήδη, ανυπομονώ για το επόμενο πόνημά τους...
Απαραίτητη σημείωση : Υπάρχουν και δίσκοι οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν ήταν κακοί, μα απλώς είχαμε την απαίτηση για το κάτι παραπάνω και προσωπικά μιλώντας δεν το εισπράξαμε. Αυτό δε σημαίνει ξαναλέω, ότι πού και πού δε θα τους ακούμε.
Τέτοια παραδείγματα λοιπόν είναι -μεταξύ άλλων- τα albums των Slipknot, Machine Head, Michael Romeo, Rammstein, Michae Schenker, Queensryche, Destruction, Kreator.
Ακολουθεί μία playlist με ένα τραγούδι από το κάθε album που έχει καταγραφεί ως αγαπημένο μας. Απολαύστε !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου