Άλλη μια ποιοτική κατηγοριοποίηση των δίσκων ενός σχήματος, με την όποια υποκειμενικότητα τού συντάκτη.
Οι Twisted Sister είναι μια περίπτωση του μεγάλου 'Αν'. Τι θα συνέβαινε δηλαδή, εάν συνέχιζαν έως σήμερα ή έστω για 20 χρόνια π.χ., ακόμη. Θα μεγάλωναν ακόμη πιο πολύ τον μύθο τους ή θα έφθιναν με τον καιρό; Αυτά τα ερωτήματα θα μείνουνε ες αεί αναπάντητα.
Τέλος πάντων... Πρόκειται για ένα θρυλικό σχήμα που σε σχέση με το ταλέντο του, οι 5 μόνο studio δίσκοι (μέσα σε διάστημα πέντε ετών) μοιάζουν πολύ λίγοι.
Εμείς, θα τους κατηγοριοποιήσουμε και σε σχέση με την προηγούμενη φορά, θα παραλείψουμε κάποιες (αναγκαστικά) κατηγορίες.
Ξεκινάμε:
MASTERPIECES
'Under The Blade' (1982)
Εδώ έχουμε δήλωση: Μπαρουτοκαπνιστήκαμε στα late 70s και early 80s (υπάρχει και τα ανάλογο cd - Club Daze Volume II: Live in the Bars) κι ερχόμαστε πλέον επισήμως να δείξουμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Κι έπιανε πολλά. Αν κι είχε προηγηθεί το E.P 'Ruff Cutts', εδώ έχουμε ολοκληρωμένη δουλειά.
Και τι δουλειά; Που ισοπεδώνει τα πάντα στο διάβα της. Δεν είναι ένα απλό ντεμπούτο. Είναι, για τον γράφοντα, το καλύτερό τους album, ένα άτυπο best of. Και ξεκάθαρα, το πιο σκληρό τους.
Τι να πρωτακούσεις; 'Run for your life', 'Destroyer', 'Shoot 'em down', 'What you don't know', 'Tear it lose', 'Sin after sin'; Απίστευτος δίσκος. Με παραγωγό, τον Pete Way (ναι, σωστά... τον μπασίστα των U.F.O).
'You can't stop rock 'n' roll'(1983)
Να είμαστε εξαρχής σαφείς: Τα τρία πρώτα χρονικά Twisted Sister είναι αριστουργήματα για το είδος.
Έτσι λοιπόν, η δεύτερη δουλειά τους, με εξώφυλλο το logo τους, είναι εξίσου σπουδαία με την πρώτη.
Ομώνυμο, 'Like a knife in the back', 'The power and the glory', 'The kids are back' είναι μερικά απ' τα τραγούδια που το καθιστούν κλασικό.
Λιγότερο σκληρό απ' το ντεμπούτο, όχι τόσο εμπορικό σαν αυτό που θ' ακολουθούσε...
'Stay Hungry' (1984)
3/3. Με το 'Stay Hungry' οι Twisted Sister εκτοξεύουν στα ανώτερα ύψη τη δημοφιλία τους την οποία μοιράζονται (όπως και τα εξώφυλλα των τότε περιοδικών) μαζί με Quiet Riot και Motley Crue.
Ναι μεν, τα κομμάτια 'We're not gonna take it' και 'Ι wanna rock' έγιναν οι ύμνοι της τότε αμερικανικής νεολαίας αλλά για τον γράφοντα η ουσία βρίσκεται σε άλλα τραγούδια: Στο ομώνυμο, στο 'S.M.F', στο 'Burn in hell', στο 'Don't let me down'.
Το μοναδικό τους album που έγινε πλατινένιο και ταυτόχρονα, η αρχή τού τέλους...
OTHER GREAT MATERIAL
'Love Is For Suckers' (1987)
Το άδοξο, το πρόωρο κι εν τέλει το οριστικό τέλος. Πέμπτος και τελευταίος δίσκος που κι οι γάτες της γειτονιάς μου γνωρίζουν ότι προοριζόταν για solo album του Dee αλλά οι πιέσεις της εταιρίας ήταν τέτοιες που κυκλοφόρησε υπό το όνομα Twisted Sister.
O δίσκος γέρνει πλέον προς την glam / hair μεριά και δεν το γράφω καθόλου για κακό. Το ύφος του αποτέλεσε σημείο τριβής μεταξύ των μελών, αλλά αν το δεις αντικειμενικά (και παρά την φορτωμένη παραγωγή) έχει κομματάρες: 'Wake up (the sleeping giant)', 'Me and the boys', ομώνυμο κι ας μην ξεχνάμε το 'Hot Love' με το υπέροχο βίντεο κλιπ που πρωτοείδα στο 'Μουσικόραμα', ένα απόγευμα όταν στην τηλεόραση των 80s το metal αντιμετωπιζόταν σα λέπρα...
Φοβερά αδικημένο, για μένα...
AVOID
'Come out and play' (1985)
Αναρωτήθηκα αν έπρεπε να το βάλω υπό την ταμπέλα 50-50 ή Avoid. Επειδή υπήρξα φανατικός οπαδός του συγκροτήματος, αν θέλω να είμαι αντικειμενικός πάμε καλύτερα στην αποφυγή. Και στο λέω εγώ, που, εκείνη την εποχή, ήταν από τα πρώτα βινύλια που είχα αγοράσει ως έφηβος.
Όχι. Ο τέταρτος δίσκος τους είναι καταφανώς κατώτερος από τα τρία πρώτα. Πολύ αδύναμος. Φαντάσου ότι και το 'The leader of the pack' που ήταν το πρώτο single και παιζόταν στο MTV δεν ήταν δικό τους αλλά διασκευή. Ξενερώνω και με το ροκενρολάδικο 'Be chrool to your scuel'... Εν τέλει, μόνο με το (θεϊκό) ομώνυμο και κάνα δυο ακόμη (π.χ. το 'Ι believe in rock'n'roll) η κατάσταση δε σώζεται...
Κρίμα, γιατί πολλοί είχαμε πιστέψει τότε, στο 4/4...
Ακολουθεί μία προσωπική αυστηρά playlist 10 αγαπημένων τραγουδιών τού μεγάλου αυτού σχήματος. Λόγω της περιορισμένης αριθμητικά δισκογραφίας τους, είπα να περιοριστώ σε 10 μόνο.
Πάλι όμως, έμειναν έξω κομμάτια που αγαπώ όπως π.χ. το 'Don't let me down'.
Ας είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου