Εν πρώτοις, και πριν ξεκινήσουμε τον μικρό φόρο τιμής στον Di'Anno, πρέπει ν' αποδεχθούμε ότι εμείς που έχουμε καβατζώσει τα 50, αν τα πράγματα για μας τους ίδιους κυλούν φυσιολογικά και με υγεία, τα αμέσως επόμενα χρόνια θα στενοχωρηθούμε για τη 'φυγή' πολλών παιδικών μας metal ειδώλων δεδομένου ότι απ' αυτούς οι νεότεροι έχουν περάσει τα 60 έτη κι αρκετοί έχουν πατήσει τα 80. Κι αυτές οι απώλειες, οι έως τώρα αλλά κι αυτές που θ' ακολουθήσουν είναι επώδυνες: αφ' ενός έχουν να κάνουν με τα τρυφερά εφηβικά μας χρόνια, αφ' ετέρου μάς θυμίζουν ότι κι εμείς (παρα)μεγαλώσαμε.
Ο Paul Di' Anno (Andrews, το πραγματικό του επώνυμο) γεννήθηκε τον Μάιο του '58 κάπου στο Ανατολικό Λονδίνο.
Το 1978 και σε ηλικία 20 ετών πέρασε audition απ' τους Iron Maiden που ακόμη έψαχναν την αρχή τού νήματος για μια αξιοσημείωτη μελλοντικά καριέρα. Ο ατίθασος Paul θ' αντικαθιστούσε τον Dennis Wilcock. Όπερ κι εγένετο. Δίνει μια περίσσια ενέργεια και δυναμική επί σκηνής, πράγμα που εν μέρει αποτυπώνεται στο live E.P 'The Soundhouse Tapes' που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1979 και προηγήθηκε του πρώτου τους studio δίσκου...
Εν τέλει, στις 14 Απριλίου τού 1980, οι Maiden κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους με τίτλο απλά τ' όνομά τους. Η παραγωγή έχει μια punk αισθητική / ωμότητα κι ο Di' Anno είχε δηλώσει: 'Αν υπήρχε ένα punk στοιχείο στους Iron Maiden σε εκείνο το σημείο, αυτό πιθανότατα προήλθε από εμένα - ειδικά στη σκηνή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, αυτά τα τραγούδια είναι αιματηρά γρήγορα, αν και έχουν επίσης κάποιες proggy χρονικές αλλαγές σε αυτά. Αυτό είναι που μας έκανε τόσο μοναδικούς'.
Οι Maiden είναι πιτσιρικάδες, έχουν όρεξη για δουλειά κι έμπνευση ατελείωτη κι έτσι μόλις 10 μήνες μετά (πράγμα αδιανόητο σήμερα...) κυκλοφορούν το δεύτερο πόνημά τους ονόματι 'Killers'.
Εδώ όμως είναι και η κρίσιμη καμπή: ο Paul έχει πρόβλημα με τον εθισμό στο αλκοόλ, δεν τού αρέσει ο τρόπος ζωής στις περιοδείες κι έχει συχνές συγκρούσεις με τον Steve Harris...
Ο ίδιος ο Di' Anno, χρόνια μετά, όντας ειλικρινής δήλωνε: Δεν τους κατηγορώ που με ξεφορτώθηκαν. Προφανώς, η μπάντα ήταν το μωρό του Steve, αλλά εύχομαι να μπορούσα να συνεισφέρω περισσότερο. Μετά από λίγο καιρό αυτό με κατέβαλε. Στο τέλος δεν μπορούσα να δώσω πια το 100% στους Maiden και δεν ήταν δίκαιο για το συγκρότημα, τους οπαδούς ή για μένα'.
Το 2002 δήλωνε: "Όταν είσαι μαστουρωμένος από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ μετατρέπεσαι σε ένα πλήρες α@@@@ι, έναν γ@@@@@@ο ψυχοπαθή. Δεν είμαι περήφανος για κάποια πράγματα που έχω κάνει στο παρελθόν, αλλά αυτές τις μέρες είναι πιο πιθανό να δεχτώ μια σφαλιάρα στο στόμα παρά να την μοιράσω. Αν με βλέπατε στο σπίτι με τα παιδιά μου, δεν θα νομίζατε ότι είμαι τρομακτικός, υποστήριξε. Είμαι ελεύθερος από ναρκωτικά τώρα και έχω ξαναβρεί λίγη συγκέντρωση στη ζωή μου και πολλή από την επιθετικότητα του παρελθόντος έχει φύγει τώρα".
Παρά το γεγονός ότι ο Di'Anno φαινόταν να έχει αλλάξει πολλές από τις συμπεριφορές του, οι μπελάδες τον βρήκαν πάλι: φυλακίστηκε για εννέα μήνες το 2011 για απάτη με επιδόματα, εκτίοντας δύο μήνες.
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, ο Di'Anno συνέχισε να παίζει ζωντανά και να περιοδεύει σε ημι-τακτικές περιοδείες, αν και τα συνεχή προβλήματα υγείας τον καθήλωσαν σε μεγάλο βαθμό σε αναπηρικό καροτσάκι κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων του. Το 2023, αποκαλύφθηκε ότι το πρώην συγκρότημά του Iron Maiden είχε συνεισφέρει σε έναν έρανο για να βοηθήσει τον τραγουδιστή να συγκεντρώσει χρήματα για κάποια ζωτικής σημασίας εγχείρηση στο γόνατο. "Πλήρωσαν για τις θεραπείες των τελευταίων δύο μηνών, πράγμα που ήταν καλό", αποκάλυψε ο Di'Anno. "Θα είμαι για πάντα ευγνώμων γι' αυτό." Η τελευταία συναυλία του Paul Di'Anno ήταν στο Hype Park στην Κρακοβία της Πολωνίας, στις 30 Αυγούστου του τρέχοντος έτους. Παρά το γεγονός ότι κάποτε είχε δηλώσει ότι δεν ήθελε να γίνει μια "Iron Maiden karaoke band", το σετ, όπως και πολλά άλλα του Di'Anno, αποτελούνταν εξ ολοκλήρου από διασκευές από την εποχή που ήταν στους Maiden. Αυτή η setlist υπογράμμιζε τη διαρκή σύνδεσή του με τη μεγαλύτερη ποτέ εξαγωγή του βρετανικού metal και με τα θεμέλια του ίδιου του βρετανικού heavy metal.
"Τα δύο άλμπουμ που έκανα με το συγκρότημα ήταν καθοριστικά", δήλωσε στο Metal Hammer το 2020. "Αργότερα στη ζωή μου, όταν συνάντησα τους Metallica, τους Pantera και τους Sepultura και μου είπαν ότι αυτά τα άλμπουμ ήταν αυτά που τους έκαναν να ασχοληθούν με τη μουσική, αυτό με έκανε απίστευτα περήφανο".
Με αφορμή λοιπόν, την τελευταία του δήλωση, ποιο ήταν τελικά το αποτύπωμα του συμπαθέστατου Paul στον metal γαλαξία; Διότι, λόγω της λύπης μας για τον θάνατό του (πρόωρου αλλά ουχί αδόκητου) ίσως να γράφτηκαν και αρκετές υπερβολές.
Ας δούμε συνεπώς, κάποια δεδομένα:
1. Ο Di' Anno ήταν είναι και θα είναι ο τραγουδιστής των Iron Maiden στα πρώτα δύο albums τους. Αυτό δεν αλλάζει κι από μόνο του είναι τεράστιο credit. Είναι πίσω απ' το μικρόφωνο την εποχή που οι Maiden προσπαθούν να γίνουν γνωστοί σ' ένα ευρύτερο κοινό.
2. Σε σχέση με τα άλλα αρχικά μέλη είναι πιο punk αισθητικής. Ακόμη κι ο ίδιος δεν ήξερε αν 'κολλούσε' στο σχήμα. Τη δουλειά του βεβαίως μια χαρά την έκανε στην τριετία 1978 -1981.
3. Αν πιστέψουμε αυτά που γράφτηκαν μετέπειτα κι όσα κατά καιρούς διέρρεε τεχνηέντως το συγκρότημα ο Di' Anno δεν έβλεπε και πολύ επαγγελματικά την όλη δουλειά. Οι Maiden και δη ο Harris είχαν εξαρχής ένα συγκεκριμένο όραμα για τους Maiden που παρά το νεαρό της ηλικίας τους προσπαθούσαν να το υπηρετήσουν, πράγμα που όπως φάνηκε, δεν μπορούσε να το υπηρετήσει ο ίδιος. Λόγω ιδιοσυγκρασίας, λόγω εθισμών, σημασία έχει ότι δεν μπορούσε ν' ακολουθήσει τον ρυθμό των υπολοίπων.
4. Μπορεί όπως προγράφτηκε να είχε δώσει ενέργεια πάνω στο σανίδι, κακός τραγουδιστής δεν ήτανε όμως αν σου πει κάποιος πες 20 τεράστιες φωνές απ΄τον ευρύτερο metal χώρο, ασφαλώς δε θα βάλεις στην 20άδα τον Paul. Αντιθέτως (δίχως να θέλω να μπω σε συγκρίσεις) τον Dickinson εύκολα θα τον έβαζες στη δεκάδα...
5. Για μένα, πολύ σημαντικό: Αφού αποπέμφθηκε από τους Maiden δεν κατάφερε ποτέ, και μιλάμε για 40 περίπου χρόνια να κάνει κάτι αξιόλογο. Κάτι που συζητήθηκε. Κάτι που έμεινε. Κάτι. Ένα σπουδαίο προσωπικό album. Οι κινήσεις του ήταν σπασμωδικές. Εμφανιζόταν και ξαναχανόταν. Και ξανά το ίδιο. Με προσωπικό σχήμα, που του άλλαζε όνομα και διάσπαρτη ΜΕΤΡΙΟΤΑΤΗ δισκογραφία. Όλα αυτά τα χρόνια στεκόταν καλλιτεχνικά στην επίκληση των πρώτων δύο Iron Maiden albums. Killers ονόμασε ένα απ' τα σχήματα του, κομμάτια από Maiden έπαιζε κατά κόρον στις συναυλίες του. Εκ του ασφαλούς και εκμεταλλευόμενος το κύρος και τη φήμη των Maiden albums στα οποία συμμετείχε. Έστω, να έβρισκε έναν συνεργάτη όπως ο Dickinson που βρήκε τον Roy Z., και να του γράψει τραγούδια με τα οποία θα ασχολούμασταν και θα μάς άρεσαν Ούτε αυτό, όμως...
Όλα αυτά τα γράφουμε βλέποντας τα πράγματα ψυχρά καλλιτεχνικά κι επαγγελματικά. Γιατί και για μας ο Paul ήταν εφηβικός κι όχι μόνο ήρωας. Κι ας είχε έρθει ήδη ο Dickinson όταν αρχίσαμε ν' ακούμε metal. Αλλά κάποια πράγματα τα καταγράφει η Ιστορία. Εκ της οποίας προκύπτουν και τα θετικά και τ' αρνητικά...
Η ανακοίνωση των IRON MAIDEN
"Με βαθιά θλίψη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Paul Di'Anno νωρίτερα σήμερα. Η συμβολή του Paul στους IRON MAIDEN ήταν τεράστια και μας βοήθησε να οδηγηθούμε στο μονοπάτι που ταξιδεύουμε ως συγκρότημα για σχεδόν πέντε δεκαετίες. Η πρωτοποριακή παρουσία του ως frontman και τραγουδιστής, τόσο στη σκηνή όσο και στα δύο πρώτα μας άλμπουμ, θα μνημονεύεται με πολλή αγάπη όχι μόνο από εμάς, αλλά και από τους οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Ήμασταν πολύ ευγνώμονες που είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε πριν από μερικά χρόνια και να περάσουμε χρόνο μαζί του για άλλη μια φορά.
O Steve HARRIS δήλωσε: 'Είναι τόσο λυπηρό που έφυγε. Ήρθα σε επαφή μαζί του μόλις πρόσφατα, καθώς στέλναμε μηνύματα ο ένας στον άλλον για τη Γουέστ Χαμ και τα σκαμπανεβάσματά της. Τουλάχιστον εξακολουθούσε να δίνει συναυλίες μέχρι πρόσφατα, ήταν κάτι που τον κρατούσε σε εγρήγορση, να είναι εκεί έξω όποτε μπορούσε. Θα λείψει σε όλους μας. Αναπαύσου εν ειρήνη, φίλε'.
ΤΟ ΕΡΓΟ
Τα δύο πρώτα studio albums Maiden. Για τον υπογράφοντα -συνθετικά- ανώτερο το 'Killers'.
Φυσικά, συμμετοχές και σε αρκετά Maiden live albums.
Δύο δίσκοι ως σκέτοι Di' Anno (ο ομώνυμος το 1984, στα πρώτα του βήματα μετά τους Maiden, το 'Nomad' το 2000)..
6-7 δίσκοι ως Paul Di' Anno, με δικά του τραγούδια αλλά και Maiden διασκευές που κανείς δεν τα έπαιρνε χαμπάρι όταν κυκλοφορούσαν.
Δύο ακόμη δίσκοι ως Killers ('Murder One, 1992 - 'Menace to society', 1994).
Ένα E.P. με τους Gogmagog, το 1985, όπου έπαιζαν κι οι Clive Burr, Janick Gers.
Τέλος, τρεις δίσκοι με το δεύτερο σχήμα που έστησε μετά την απόλυσή του απ' τους Maiden, τους Battlezone.
Ακούστηκε κάπως περισσότερο ο δεύτερος από αυτούς, το 'Children OF Madness', του 1987.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Di' Anno ουδέποτε είχε το εκτόπισμα, τη δημοφιλία ή τις δυνατότητες ενός Halford, ενός Dickinson, ενός Coverdale. Ξεκάθαρο.
Ανήκει όμως στην παγκόσμια heavy metal Ιστορία διότι το ξεκίνημα τού δημοφιλέστερου (δε λέω καλύτερου) συγκροτήματος γίνεται με αυτόν. Δισκογραφικά και συναυλιακά. Κι αυτό που έκανε το έκανε σωστά και με πάθος.
Προφανώς, αδίκησε τον εαυτό του κατάφωρα με τις επιλογές του κι ειδικότερα σε μιαν εποχή που ο Harris ήθελε απόλυτο επαγγελματισμό κι αφοσίωση. Αναμφίβολα το πλήρωσε. Και καλλιτεχνικά και προσωπικά.
Με τα 'Αν' φυσικά, ιστορία δε γράφεις.
Παρότι λοιπόν, αδίκησε τον εαυτό του και παρότι δεν θα τον δεις ποτέ στην κορυφή σε λίστες με τους καλύτερους τραγουδιστές, κέρδισε αυτό που οι αρχαίοι πρόγονοί μας επεδίωκαν μανιωδώς: Την ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ. Και τελικά, αυτό είναι που μένει: Μερικές χιλιάδες ανθρώπων, ν' ακούν τη φωνή σου ή να συζητούν για σένα, δεκαετίες μετά.
Απόψε, ξεκινάμε τ' ακούσματά μας με το 'Killers'.
Σ' ευχαριστούμε, Φίλε. Αναπαύσου εν ειρήνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου