Τα συγκροτήματα που εκεί, αρχές των 90s διαλύθηκαν και δε ξανάβγαλαν δίσκο λόγω του ερχομού του grunge, είναι αμέτρητα. Κι από όλους τους metal χώρους - παρακλάδια.
Αμέτρητα πλέον είναι κι αυτά που στην παρούσα δεκαετία, επανασυνδέθηκαν και ξαναηχογραφούν στούντιο δουλειά. Μετά από 15, 20 ακόμα και 25 χρόνια μετά.
Ένα απ' αυτά, είναι κι οι Desolation Angels. Κάποτε είχα αγοράσει το πρώτο ομώνυμο πόνημά τους. Μού είχε φανεί συμπαθητικό. Όχι κάτι σπουδαίο όχι όμως και 'βάρος' στη δισκοθήκη μου. Ξάφνου,
μετά από 27 ολάκερα χρόνια ηχογραφούν πάλι. Την τρίτη τους
δουλειά. Με τίτλο απλά 'King'. Και ναι, αναλογικά πάντα, δεν πιστεύω στ' αυτιά μου. Πολύ καλό album απ' τους Καλιφορνέζους με πολύ καλές (heavy) ιδέες, πράγμα που το αντιλαμβάνεσαι από το πρώτο κιόλας τραγούδι. Ναι, τέτοια reunion τα θέλουμε...
ΒΑΘΜΟΣ: 8
Για τους λατρεμένους μου Accept, τι να πω... Για πολλοστή φορά, και τέταρτη με Tornillo, μας δίνουν απλόχερα γνήσιο metal έτσι όπως μας το έμαθαν (ηχητικά) από το 'Restless And Wild' και μετά. Ο Wolf περνά συνθετική νιότη, οι rookies Uwe Lullis ( ναι, ο γνωστός κιθαρίστας...) και Christopher Williams (drums) μια χαρά τα πάνε ενώ και στιχουργικά καταπιάνονται με ωραία πραγματάκια: Στο 'Analog man' ο Tornillo άδει:
I was born in a cave, when stereo was all the rage
Gatefold vinyl and eight tracks ruled the world
Now there's flat screens in 3D
My cell phone's smanter than me
I can't keep up, my brains are beginning to burn
Update and download
There's no winning, just insanity
Update and download
The wheel keeps spinning, just set me free
... Στο ομότιτλο κομμάτι πάλι, συμπεραίνει ...
This is the new world order
A blackened future unforeseen
Ενώ το εκπληκτικό 'Koolaid' είναι μια κατηγορία μόνο του και θα κάνω ξέχωρο αφιέρωμα.
Δισκάρα. Κι η πλάκα είναι ότι και το επόμενο, δισκάρα θα είναι..,
ΒΑΘΜΟΣ: 9
Ως καμμένοι 80άδες, περιμέναμε με σχετική αγωνία το νέο Quiet Riot album.
Το 'Road Rage' ήρθε. Μ' έναν ήχο (επιτηδευμένα;) hard rock παλιότερων δεκαετιών. Κι ενώ κάποιες συνθέσεις παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον, θεωρώ τόσο φλώρικη τη φωνή του James Durbin που έρχεται αβίαστα το ξενέρωμα...
ΒΑΘΜΟΣ: 6
Είχα πει και προ τριετίας όταν έσκασε το 'Crossroads' ότι με μπάντες σαν τους Σουηδούς Portrait το metal μελλοντικά δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Το ξανάπα τώρα, ακούγοντας στ' ακουστικά μου το 'Burn The World' κι ευτυχώς βρήκα κι άλλους υποστηρικτές... Ναι, οκ, συνεχίζει να ισχύει ότι έχουν πάρει τα καλύτερα στοιχεία από Judas Priest, Μercyful Fate αλλά το παραδοσιακό metal θα χρειαστεί σε τεράστιο βαθμό τέτοιες καλές μπάντες τώρα που, στην επόμενη πενταετία θα αποχωρήσουν λόγω γήρατος κι οι τελευταίες μεγάλες μπάντες με τις οποίες μεγαλώσαμε...
ΒΑΘΜΟΣ: 8,5
Κλείνω μ' ένα βίντεο των Portrait και σύντομα θα έρθουν και κριτικές άλλων πρόσφατων δίσκων.
Καλό Σαββατόβραδο !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου