Ημερομηνία κυκλοφορίας: 24 Σεπτεμβρίου 1991.
Τι δε γράφτηκε για τούτο το album;
Αγαπήθηκε από διάφορες κάστες οπαδών: Το αγάπησαν κάποια μέταλλα, απλοί
rockers, garagιέρηδες, και, και.
Mainstream τού κερατά.
Πάμε στο δικό μας χώρο. Όταν έσκασε το 'Nevermind', αρκετοί μην πω πολλοί, χτυπηθήκαμε. Αρχικά με το 'Smells...', εν τέλει με ολάκερο το
δίσκο. Έλα μην κάνεις ότι δε θυμάσαι. Δεν είναι ντροπή.
Άλλωστε, το 'Nevermind' έφερνε κάτι φρέσκο. Δε θα σού πω την κλασική ανοησία κάποιων που το είχαν γυρίσει στα σκυλάδικα ότι το metal είχε πεθάνει. Το έλεγαν ακόμη και μουσικοί τεράστιου διαμετρήματος (π.χ. Halford).
Όχι. Κανένα metal δεν είχε πεθάνει. Έτσι τους συνέφερε να λένε, και τους (όποιους) οπαδούς και τους μουσικούς.
Ποια είναι η αλήθεια; Ότι εκεί, στα τέλη 80s, αρχές 90s, πολλά μεγάλα συγκροτήματα, 'καμένα' από τη δεκαετία του '80 (εννοώ και ότι έβγαλαν αμέτρητες δισκάρες και την έζησαν έντονα στο σανίδι και κάτω απ' αυτό), όπως Iron Maiden, Scorpions, Accept κλπ., προσπαθούσαν να επαναπροσδιοριστούν. Είχαν κουραστεί και πνευματικά. Αυτό αποτυπωνόταν στις δουλειές τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Halford κι ο Dickinson, εκείνη την εποχή ξεκίνησαν solo καριέρα. Το ότι κάποιες μεγάλες μπάντες βρίσκονταν σε κρίση ταυτότητας / έμπνευσης, δε σήμαινε ότι δεν υπήρχε metal. Έβγαζαν δίσκαρους Megadeth, Opeth, WASP, Metallica, Savatage.
Κι αν κάποιoς μιλά για 90s καθαρά, πότε άραγε γιγαντώθηκαν Paradise Lost, Anathema, Pantera, Sepultura, Annihilator κλπ. Άρα, metal πάλι υπήρχε.
Όπως και να έχει οι NIRVANA φέρνουν κάτι ρηξικέλευθο. Ίσως, χρειαζόταν κιόλας επειδή υπήρχε και πολύ κακό (πέρα απ' το καλό που λατρεύω) hair metal. Καλή συγκυρία, πες.
Αρκετοί λένε ότι οι Nirvana πάτησαν πάνω στη μουσική των Pixies στο πιο σκληρό. Η metal πλευρά λέει ότι (ξαναλέω, κακώς) οι Nirvana γενικότερα σκότωσαν το metal. Λόγος κι αντίλογος. Και μόνο οι ατέρμονες συζητήσεις σ' αυτά τα θέματα, λένε πολλά.
Το τρίο αυτό έγινε (παρότι το ντεμπούτο 'Bleach' δεν είχε κάνει επιτυχία...) ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τρίο ever. To 'Smells...' έγινε το δημοφιλέστερο (μαζί με το 'Enter Sandman' ) τραγούδι ολάκερης δεκαετίας.
Τι λέει η ψυχή μου; Ο δίσκος για το είδος στο οποίο ανήκει, είναι δισκάρα. Δεν είναι επ' ουδενί metal, απλούστατα δανείζεται στοιχεία. Είναι ο δίσκος που αν με ρωτούσες τι είναι 90s grunge θα σε παρέπεμπα σ' αυτόν. Δεν πέθανε κανένα metal. Ένας δίσκος, όσο σπουδαίος κι αν είναι δεν μπορεί ν' ακυρώσει ένα ολάκερο μουσικό είδος. Υπερβολάρα. Για μένα ήταν κιόλας end of an era. Τελείωνε η μαγεία κι ο μουσικός ρομαντισμός των 80s, κι ερχόταν κάτι πιο βιομηχανοποιημένο, σημείο των (τότε) καιρών. Και βέβαια, μένει αναπάντητο το ερώτημα: Αν ο Cobain δεν αυτοκτονούσε, πού θα το πήγαιναν μουσικά οι Nirvana στα επόμενα album τους;
Extra Infos: 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το 2011, το 'Nevermind' ξανακυκλοφόρησε remastered σε μορφή (κυρίως ) 4 cd. Με remixes, reherarsals, Live, b' sides.
Τραγούδι - κόλλημα: Μάλλον το 'Come As You Are'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου