Νέο album από τους Judas Priest, έξι χρόνια μετά ... είναι από μόνο του, ίσως και ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ της χρονιάς ... !
Ένα το κρατούμενο.
Πάμε παρακάτω. Ότι οι γνώμες είναι σαν τους κ****ς, έχουν όλοι δηλαδή είναι αδιαμφι σβήτητο. Όπως επίσης, ότι η δουλειά τους θα δίχαζε... Δύο τα κρατούμενα ...
Στο προκείμενο. Εξώφυλλο, πολύ καλό ,με metal φιλοσοφία. Δε θα πάρει βραβείο ευρηματικότητας αλλά προσωπικά με φτιάχνει. Αυτό.
Παραγωγή: Καλή γενικά, αλλά η ηχογράφηση έχει γίνει αρκετά χαμηλά κι ευτυχώς δεν είμαι ο μόνος περίεργος, το πήρανε κι άλλοι χαμπάρι...
Τραγούδια (το μείζον):
To 'Dragonaut', μάλιστα. Με το που ακούς τον μεγάλο να σκούζει Welcome... δεν μπορεί ρε φίλε, ψαρώνεις... παραδέξου το ... Τυπικό Priest κομμάτι, ενδιαφέρον. Ακολουθεί το ομώνυμο, στο οποίο και λόγω refrain του έχω ξεχωριστή αδυναμία ! Απλά.
Halls Of Valhalla, επικότατο το κλίμα, ενδιαφέρουσες κιθάρες , μια ψηλή του God που εντάξει, μόνος δεν την έκανε κι ένα μικρό καταιγιστικό όμως solo.
Sword Of Damochles ή στα ελληνικά ... Δαμόκλειος Σπάθη (περισσότερα εδώ ... http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CF%83%CF%80%CE%AC%CE%B8%CE%B7 ). Πιο mid tempo κομμάτι, ε, αδιάφορο δεν το λες ...
Ακολουθεί μια ριφάρα ,τυπική Priest και ... Down In Flames. Πολύ καλό κομμάτι κατ' εμέ, αν και σε αρκετούς δεν πολυάρεσε... Μελαγχολικό , ωραίο...
Hell And Back στη συνέχεια ... Απαγγελία από τον μεγάλο και τα πρώτα δευτερόλεπτα νοτών σου θυμίζουν Wrathchild... Κατά τ' άλλα, βαρύ κομμάτι, καθόλου κακό.
Cold Blooded,και κάπου εδώ, μάλλον έχουμε δεύτερη αδύναμη στιγμή...
Το Metalizer μάς ξυπνά θα έλεγα αλλά δεν είναι από τις top στιγμές. Καλή ερμηνείαόμως από τον μεγάλο, που θυμίζει εδώ, παλιές καλές στιγμές...
Croossfire λοιπόν... ακούγεται ευχάριστα. Μέχρι εκεί.
Secrets Of The Dead. Aργόσυρτο κομμάτι με ενδιαφέρον, αρκεί να του δώσεις σημασία.
Battle Cry έχουν οι Saxon, Omen κλπ., τώρα και οι Priest !!! Καλπάζουσα ρυθμική, αργότερα καλπάζον solo,τσίτα το κομμάτι, πολύ καλή στιγμή.
Και τέλος, Beginning Of The End ... Μάλιστα. Μπαλάντα. Αν και οι στίχοι δεν το δείχνουν ,κάποιοι λένε ότι είναι η δήλωση της μπάντας για το τέλος της, δισκογραφικά. Εδώ να σημειώσω ότι είναι δεδομένο, στην ηλικία που βρίσκονται τα 4/5 της μπάντας , να είναι το ύστατο studio album τους. Όπως πάντα λέω, για όλες τις υπερμπάντες των 70s και 80s, μακάρι να μην είναι η τελευταία δουλειά αλλά ... Όσο για το κομμάτι, έχουμε ακούσει πολύ καλύτερες μπαλάντες...
Τέλος. έχω και τα 5 έξτρα τραγούδια της deluxe edition αλλά το σωστό είναι να κριτικάρουμε πάντα την basic edition ...
Πρώτη φορά, από τότε που υπάρχει το blog αυτό, κάνω παρουσίαση δίσκου track by track, ως απόδειξη σεβασμού σ' αυτήν την τεράστια μπάντα. Το αξίζει. Άλλωστε για μένα σπουδαία albums είναι κι αυτά με τον Ripper και κυρίως το Demolition...
Επιμύθιο: Προσωπικά, είχα δημιουργήσει προσδοκίες γι' αυτό το πόνημα. Δεν απογοητεύτηκα, απλώς έμεινα με την εντύπωση ότι οι Priest μπορούσαν ακόμη και σ' αυτήν την ηλικία να δώσουν κάτι παραπάνω... Αν θέλετε να παίξουμε με τις λέξεις θα το χαρακτήριζα αρκετά καλό, σε στιγμές πολύ καλό. Γιατί από αυτούς έχουμε ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7 / 10
Σημ.σ.: Για μένα, οι Priest θα είναι πάντα το συγκρότημα που τα Καλοκαίρια στο χωριό ακούγαμε το 'United' στη διαπασών στο φορητό tape. Επίσης, για μένα θα είναι η μπάντα που ξεκίνησα κάποτε στα late 80s για το φροντιστήριο Αγγλικών, αλλά έφυγα νωρίτερα απ' το σπίτι για να πάω, με το χαρτζιλίκι μου (που θα μου στερούσε κάποιο μπιρόνι έξω...), να πάρω από την ΗΧΟΚΙΝΗΣΗ το εκπληκτικό Ram It Down σε βινύλιο.... Α ναι: Και το live της Θεσσαλονίκης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου