Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Kamelot, 'Silverthorn' Review

Τόσον καιρό, ο υποφαινόμενος, δεδηλωμένος οπαδός των Kamelot λούφαξε... Το άλμπουμ είναι στην πιάτσα πάνω από 1 μήνα και κριτική δεν έγινε για το 'Silverthorn'. 
Ο λόγος;
Δεν ήθελα να βιαστώ. Το κάθε πόνημα του γκρουπ δεν είναι  party tracks οπότε απλώς θα πούμε αν αυτά μας κάνουν να διασκεδάζουμε και να χοροπηδάμε (που κι αυτό χρειάζεται...). Οι μάγκες θέλουν ενδελεχή εξέταση.
Πρώτα απ' όλα, οι Kamelot θέλουν ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ. Δίχως αυτά, δεν μπορείς να πιάσεις λεπτομέρειες ,ηχοτόπια, όργανα πέραν των κλασσικών, backin' vocals κλπ. 'Αρα, πάρε ακουστικά.
Θα το πω χωρίς φιοριτούρες: Πρόκειται για σπουδαίο δίσκο. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Με σπουδαίες συνθέσεις. Ναι, ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ, όχι απλώς τραγούδια... Τι; Να ξεχωρίσω κάποια; όχι, θα αδικήσω κάποια άλλα... Ψάξου μόνος σου... Δε θα χάσεις...
Ναι... Ο Kaverick είναι μια απ' τα ίδια (φωνητικώς) με τον Khan. Ε,και; Μας κακόπεσε, δηλαδή; Καλή φωνή θέλαμε. Την έχουμε. Οι guest πολλοί και γνωστοί, δίνουν prestige μα και ουσία στο δίσκο.
Οι  KAMELOT επέστρεψαν για τα καλά κι ας είν' καλά ο Youngblood. Respect.

ΒΑΘΜΟΣ:  9 / 10.

Σημείωση: Καλοκαίρι 2005, σε υψόμετρο 1405 μέτρα. Βράδυ σ' ένα μπαλκόνι και πιάτο το σκοτεινό Φλάμπουρο. Ψυχρούλα που σηκώνει ζακέτα. Κρασί. Philips discman. Βάζω μ' ευλάβεια μέσα το  γνήσιο Black Halo. To  'ταξίδι' εμού, του ανυποψίαστου είχε ξεκινήσει... Για την επόμενη - περίπου - μία ώρα έχω μείνει μ*****ς... Αυτό το συναίσθημα δεν θα το ξαναζήσω ποτέ ξανά απ' τους Kamelot γιατί εκεί ξεπέρασαν τους εαυτούς τους... Περφεξιονισμός. Το νέο άλμπουμ μου θύμισε κάτι από τότε, χωρίς να το φτάνει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου