Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Κριτική, φωτό από το live των Accept στη Θεσσαλονίκη.

Ξεκινώ από τα πλην της βραδιάς: Δεν μπορεί οι πόρτες ν' ανοίγουν επισήμως στις 20.00 και οι Sarissa να βγαίνουν στις 21.30. 
Δεύτερον: O  ηχολήπτης των Γερμανών  μου δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στ' αυτιά... Ελπίζω όχι μόνιμο. Ενα  24ωρο  μετά δεν έχω συνέλθει ακόμη, αφού τα decibels ήταν τσίτα αναίτια. Αυτός δεν άκουγε;.....
Τέλος και καλή καρδιά....
Sarissa: Κάποιοι ήρθαν με πολλές προσδοκίες μα δυστυχώς μιλώντας με διάφορα άτομα απογοητεύτηκαν τόσο απ΄την εμφάνιση όσο και με το μικρό τους setlist...


Το drumkit του  Stefan Swartzmann.

Προσωπικώς, ούτε κρύο, ούτε ζέστη, με καλό  όμως ήχο. Έπαιξαν κι ένα νέο κομμάτι.

Accept: Οι Γερμανοί για τον γράφοντα είναι η πρώτη (τότε στα 80s ) αγάπη και παντοτινή... Ατελείωτες ώρες άκουγα βινύλια - κασέτες τους... ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ; Το γκάλοπ με τα αγαπημένα σας άλμπουμ τους συνεχίζεται διότι παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Έγινε προφανές ακόμα  και στον πιο ανύποπτο ότι το συγκρότημα βρίσκεται στη νέα του περίοδο, στα χέρια των Hoffmann - Baltes. Είναι ιδρυτικά μέλη από το μακρινό 1976, αυτοί αναβίωσαν άκρως επιτυχημένα τη νέα τους εποχή, αυτοί είναι τα κόζα: μπρος και πίσω από τη σκηνή (και χαλάλι τους....).


Περίπτωση Mark Tornillo: Αρέσει ή όχι αυτός είναι ο βοκαλίστας, μάγκες. Και μάλιστα, τα δίνει όλα επί σκηνής και έχει και πολύ καλή φωνή. Τι να κάνουμε που δεν τον λένε Udo;
'Οποιος  ζει με οράματα/νοσταλγίες, ας πάει σε ένα λάιβ του κοντού να γουστάρει και να ακούσει απ' αυτόν 6-7 Accept classics. Οι Accept έχουν τραγουδιστή, καλό και φιλότιμο. Τέλος.
Η πιο evil φιγούρα επί σκηνής είναι μακράν ο Herman Frank. Ενώ στην ουσία είναι το τρίτο original μέλος, είναι πιο απομονωμένος , λιγότερο κινητικός. Στην ουσία, τον πέρασα σαν έναν πανέμπειρο sessionά και δεν είναι τυχαίο που ήδη έχει 2 solo albums, που σημαίνει ότι μέ τους Accept περισσότερο εκτελεί παρά εκφράζεται μουσικά.
Γενικά: Ειδικά στην αρχή, το γκρουπ το κρέμασε ηχητικά ο ηχολήπτης. Κατά τ' άλλα ό,τι ωραίο περιμέναμε: στιβαρό συγκρότημα, ιδιαίτερα επικοινωνιακό, εκτελεστικά πάρα πολύ καλοί, διαδραστικοί με τον κόσμο σε τραγούδια με μελωδίες γηπεδικές, πολλή κιθάρα. Το setlist μοιρασμένο οκ: 11 classics - 9 τραγούδια από τα 2 τελευταία άλμπουμ που τα στηρίζουν και καλά πράττουν, αφού είναι σπουδαία αμφότερα. Φυσικά, ούτε δείγμα τραγουδιού από το 1988 έως το 2009, πράγμα που χτυπά λίγο άσχημα. Όχι, σούπερ ήταν το setlist, χορταστικό ( 17+3 encore) και πάντα παράπονα υπάρχουν, γιατί δεν έπαιξαν εκείνο κλπ. Περί ορέξεως... Ίσως μόνο θα μπορούσαν να χωρέσουν το all time clasic  I'm A Rebel...
Επιμύθιο: Περάσαμε πάρα πολύ καλά, μ' ένα συγκρότημα που ακούγαμε από την εφηβεία μας και ήταν ινδάλματά μας κι ενώ έχουν πενηνταρίσει ήταν στη σκηνή 110 περίπου λεπτά.
Και ξέρεις κάτι; Έχουν ψωμιά ακόμα.
Να ευχαριστήσω τον καλό μου φίλο Όφλη, που γράψαμε ξανά Ιστορία, χώρια το γέλιο που ξανα-ρίξαμε !!!!!!

ΥΓ: Μου άρεσε πολύ ο τραγουδιστής των Sarissa: Και ως φωνή και ως σκηνική παρουσία. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου