Βγαίνει λοιπόν κι ο Tommy Thayer, κιθαρίστας των KISS, και λέει ορθά - κοφτά ότι το να κάνεις νέο δίσκο είναι ... 'waste of time'. Μάλιστα. Ας πει κάποιος στον μεγάλο (όπως και στον J.J. French και σε πολλούς άλλους που πάντα ΚΑΤ' ΕΜΕ βαριούνται να γράψουνε νέο υλικό) ότι είναι η ΔΟΥΛΕΙΑ τους ρε διάολε να στρώνουν κώλο και να γράφουν νέο υλικό.
Το θέμα το έχω ξαναθίξει. Χωρίς αγγυλώσεις, γιατί είπαμε ούτε περιοδικό έχω ούτε εταιρία ούτε τίποτε που να βγάζω λεφτά από το metal...
Λοιπόν. Την κατηφόρα των πωλήσεων που άρχισε στις αρχές των (καταραμένων μουσικά) 00s την γνωρίζουμε όλοι. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι εσύ, που είσαι ΠΡΩΤΑ ΑΠ' ΟΛΑ καλλιτέχνης κι επιπλέον βγάζεις χρήματα από τη μουσική νομιμοποιείσαι να μη γράφεις νέο υλικό. Ας το πάρουμε κι αλλιώς: Ο Biff που κάθεται και γράφει νέο υλικό κάθε δυο χρόνια μαλάκας είναι; Ο Lemmy που έγραφε μέχρι πριν πεθάνει κορόιδο ήτανε; Για ν' αναφέρω πρόχειρα 2 metal idols.
Στο κάτω- κάτω, υπάρχουν πάντα κάποιοι (στην Ελλάδα ελάχιστοι...) που παρά τα Deezer, Spotify,Torrent κλπ. είναι φετίχες και προτιμούν αντί ν' αγοράσουν νέα παπούτσια να πάρουν το γνήσιο cd. Εσύ κοιτάς να γράφεις νέα μουσική, να εξελίσσεσαι, να παίζεις φρεσκαδούρες στη νέα περιοδεία σου. Κι ας τελειώσει το παραμύθι ότι πλέον δε βγαίνουν καλά albums κλπ. γιατί και στα 80s, έβγαιναν κάποιες μάπες ακόμη κι από μεγαθήρια αλλά περιμέναμε το επόμενο με την προσδοκία ότι θα ήταν καλύτερο. Όλοι κατανοούμε ότι οι Metallica πχ, εδώ και χρόνια κατάλαβαν ότι με το υλικό των πρώτων 5 albums μπορούν να περιοδεύουν μέχρι το βαθύ γήρας και να κονομάνε δίχως να χρειαστεί καν να μπούνε στο studio (κι αν μπούνε είναι σα να σου κάνουνε και χάρη...) αλλά υπάρχει κι η δίψα του οπαδού. Που όσο κι αν σε λατρεύει, θέλει και το νέο, πώς να το κάνουμε...
Επίσης, δεν ξέρω κατά πόσον βοηθούν το ΜΕΛΛΟΝ της αγαπημένης μας μουσικής, αφιερώματα στους Maiden ξανά και ξανά, tribute στον τεράστιο Dio ξανά και ξανά κλπ.
Τονίζω το ξανά και ξανά και την ανακύκλωση 5-6 ονομάτων που είτε 'δύουν' είτε το' κλεισαν το μαγαζί λόγω φυσικού θανάτου.
Τα αφιερώματα πρέπει να αφορούν το 'νέο αίμα'. Να παρουσιάζονται οι μπάντες που σήμερα και στο μέλλον κάτι έχουν να πούνε. Ναι, οκ, άλλες οι εποχές, δε λέω, αλλά προωθήστε τις νέες μπάντες. Όχι εγώ που δεν μπορώ, όχι λόγω έλλειψης γνώσεων αλλά επειδή δεν έχω τη 'δύναμη', αλλά αυτοί που μπορούνε. Δώστε ευκαιρίες σε μπάντες που βγάλανε debut album και διέπρεψαν. Είναι φανερό ότι το έχει ανάγκη η σκηνή. Γιατί να κάνουμε πάντα share στο Χ χιλιοπαιγμένο Slayer κομμάτι κι όχι σε μια ανερχόμενη thrash μπάντα; Για να ανανεωθεί το ενδιαφέρον. Ξαναλέω, προσωπικά (σε χρήματα) δεν κερδίζω τίποτα. Αλλά η κάθε γενιά πρέπει να έχει τους ήρωές της. Οι SLIPKNOT, πίσω στο 1999 ήταν ένα τέτοιο (δικαίως) παράδειγμα.
Παρόμοιες σκέψεις έκανα και πριν 1,5 χρόνο περίπου. Καλοκαίρι είναι, διαβάστε τες... https://yearzofmetal.blogspot.gr/2015/04/blog-post_14.html
Το θέμα το έχω ξαναθίξει. Χωρίς αγγυλώσεις, γιατί είπαμε ούτε περιοδικό έχω ούτε εταιρία ούτε τίποτε που να βγάζω λεφτά από το metal...
Λοιπόν. Την κατηφόρα των πωλήσεων που άρχισε στις αρχές των (καταραμένων μουσικά) 00s την γνωρίζουμε όλοι. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι εσύ, που είσαι ΠΡΩΤΑ ΑΠ' ΟΛΑ καλλιτέχνης κι επιπλέον βγάζεις χρήματα από τη μουσική νομιμοποιείσαι να μη γράφεις νέο υλικό. Ας το πάρουμε κι αλλιώς: Ο Biff που κάθεται και γράφει νέο υλικό κάθε δυο χρόνια μαλάκας είναι; Ο Lemmy που έγραφε μέχρι πριν πεθάνει κορόιδο ήτανε; Για ν' αναφέρω πρόχειρα 2 metal idols.
Στο κάτω- κάτω, υπάρχουν πάντα κάποιοι (στην Ελλάδα ελάχιστοι...) που παρά τα Deezer, Spotify,Torrent κλπ. είναι φετίχες και προτιμούν αντί ν' αγοράσουν νέα παπούτσια να πάρουν το γνήσιο cd. Εσύ κοιτάς να γράφεις νέα μουσική, να εξελίσσεσαι, να παίζεις φρεσκαδούρες στη νέα περιοδεία σου. Κι ας τελειώσει το παραμύθι ότι πλέον δε βγαίνουν καλά albums κλπ. γιατί και στα 80s, έβγαιναν κάποιες μάπες ακόμη κι από μεγαθήρια αλλά περιμέναμε το επόμενο με την προσδοκία ότι θα ήταν καλύτερο. Όλοι κατανοούμε ότι οι Metallica πχ, εδώ και χρόνια κατάλαβαν ότι με το υλικό των πρώτων 5 albums μπορούν να περιοδεύουν μέχρι το βαθύ γήρας και να κονομάνε δίχως να χρειαστεί καν να μπούνε στο studio (κι αν μπούνε είναι σα να σου κάνουνε και χάρη...) αλλά υπάρχει κι η δίψα του οπαδού. Που όσο κι αν σε λατρεύει, θέλει και το νέο, πώς να το κάνουμε...
Επίσης, δεν ξέρω κατά πόσον βοηθούν το ΜΕΛΛΟΝ της αγαπημένης μας μουσικής, αφιερώματα στους Maiden ξανά και ξανά, tribute στον τεράστιο Dio ξανά και ξανά κλπ.
Τονίζω το ξανά και ξανά και την ανακύκλωση 5-6 ονομάτων που είτε 'δύουν' είτε το' κλεισαν το μαγαζί λόγω φυσικού θανάτου.
Τα αφιερώματα πρέπει να αφορούν το 'νέο αίμα'. Να παρουσιάζονται οι μπάντες που σήμερα και στο μέλλον κάτι έχουν να πούνε. Ναι, οκ, άλλες οι εποχές, δε λέω, αλλά προωθήστε τις νέες μπάντες. Όχι εγώ που δεν μπορώ, όχι λόγω έλλειψης γνώσεων αλλά επειδή δεν έχω τη 'δύναμη', αλλά αυτοί που μπορούνε. Δώστε ευκαιρίες σε μπάντες που βγάλανε debut album και διέπρεψαν. Είναι φανερό ότι το έχει ανάγκη η σκηνή. Γιατί να κάνουμε πάντα share στο Χ χιλιοπαιγμένο Slayer κομμάτι κι όχι σε μια ανερχόμενη thrash μπάντα; Για να ανανεωθεί το ενδιαφέρον. Ξαναλέω, προσωπικά (σε χρήματα) δεν κερδίζω τίποτα. Αλλά η κάθε γενιά πρέπει να έχει τους ήρωές της. Οι SLIPKNOT, πίσω στο 1999 ήταν ένα τέτοιο (δικαίως) παράδειγμα.
Παρόμοιες σκέψεις έκανα και πριν 1,5 χρόνο περίπου. Καλοκαίρι είναι, διαβάστε τες... https://yearzofmetal.blogspot.gr/2015/04/blog-post_14.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου