Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

My Tribute To LEMMY

Γράφει ο Nonos

Η πρώτη μου επαφή με τους MOTORHEAD, ήταν κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν πλέον το 'μικρόβιο' του metal είχε εισχωρήσει στο αίμα μου.
Εφηβάκι, άρα με χαρτζιλίκια, προσπαθούσα (όπως όλη η γενιά μου...) ν' ακούσω όσο το δυνατόν περισσότερα πράματα, σε μια εποχή που η λέξη internet απλά ... δεν υπήρχε.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονταν κι οι εγγραφές κασετών σε
δισκάδικα. Αν ήταν κιόλας επιλογές (σήμερα το λέμε compilation...), ακόμα καλύτερα.
Πήγα λοιπόν στου ΠΕΤΡΙΔΗ, όταν αυτός ήταν ακόμα στην Α. Τριάδος και παρήγγειλα μια επιλογή. Κόστιζε, αν θυμάμαι, γύρω στη μιάμιση χήνα, πολλά λεφτά, αν σκεφτείς ότι η μπίρα πρέπει να 'κανε 2 κατοστάρικα ... Κωλοπιάσιμο. Αλλά ... έρωτας. Μέσα εκεί, έβαλα και 2 κομμάτια από το 'Another Perfect Day': Το ομώνυμο 
και το 'Back at the funny farm'. Κομματάρες. Ακόμα και σήμερα απορώ πώς το εν λόγω album δεν είναι στα κορυφαία του συγκροτήματος.
Αυτή η πρώτη επαφή, μ' έκανε να ανατρέξω στα 'Ace of spades' και 'Overkill'.
Λίγους μήνες μετά, ήρθε εν Ελλάδι, το 'ORGASMATRON'. Μυθικό ακουγόταν τότε στ' αυτιά μας αλλά επειδή ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής, όντως ήταν, γιατί ΜΥΘΙΚΟ ακούγεται και σήμερα, ακριβώς 30 χρόνια μετά. Το 'Deaf Forever' και το ομώνυμο είναι χρόνια τώρα, στο προσωπικό μου πάνθεον...
Μετά το 'Rock'n'Roll'. Με το άνοιγμα κιόλας και τα τύμπανα του ομώνυμου, έχεις ψαρώσει. Η β' πλευρά μας επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις του τύπου 'The wolf' και 'All for you'.
Στην κατάχρυση δεκαετία του '80, το έχω γράψει κι άλλες φορές, το να κάνει μια μπάντα πάνω από 2 χρόνια να βγάλει νέα δουλειά ήταν κάτι αδιανόητο, και για την μπάντα και για τους οπαδούς. Άρα, τα 4 έτη που μεσολάβησαν ως το '1916', θεωρήθηκαν πολλά. Δουλεύοντας πλέον, είχα τη δυνατότητα να τα στάξω για ν' αγοράσω το βινύλιο. Είχα ξενερώσει με τις 2 μπαλάντες που δε με πείθεις ότι ταιριάζουν στον Lemmy, ό,τι κι αν λες, και με το τραγούδι Ramones για ιδεολογικούς λόγους ...
Στο νησί ευρισκόμενος, κυκλοφόρησαν τα 'March or die' , 'Bastards', 'Sacrifice'. Στο 'Bastards' μάς συστήθηκε ο Mickey Dee, που προσωπικώς μού πήρε τα μυαλά στο ομώνυμο κομμάτι 'Sacrifice'.
Σταματώ εδώ. Όχι επειδή δεν ακολούθησα πιστά τη δισκογραφική τους συνέχεια μα επειδή δεν έχει νόημα. Οι Motorhead ήταν (σαν τους Saxon), συγκρότημα με πυκνή και συνεπή δισκογραφία. Δεν 
έχει σημασία αν ήταν πάντα π.χ., εξαιρετική. Σημασία για τον γράφοντα έχει ότι ο 'θείος' καθόταν κι έγραφε υλικό. Υλικό Motorhead, ατόφιο. Με χαρακτηριστικό ότι ενώ ποτέ ο ήχος τους δεν έκανε καμιά μεγάλη στροφή, στη λογική ότι παίζουνε πάντα αυτό που ξέρουν καλά, όμως ποτέ δεν ένιωσα να τους βαριέμαι. Ήξερα εκ των προτέρων τι θ' ακούσω πάνω-κάτω αλλά ναι, το περίμενα με περίσσια αγωνία.
Κι όλα αυτά, ενώ δε θα έλεγα ότι το Motorhead στιλ είναι αυτό το οποίο προτάσσω στις προτιμήσεις μου. Είμαι πιο σκληροπυρηνικός. Αυτοί έχουν αναφορές κι αλλού: Σε garage, punk κλπ. Είναι πιο πολυσυλλεκτικοί. Κι ο Lemmy έλεγε ότι ...'and we play rock n roll'. Κάποτε με πείραζε περισσότερο. Μεγαλώνοντας, οι ταμπέλες έπαψαν να μ' ενδιαφέρουν.
Και για μένα, οι 'Head δεν είναι metal με την ακριβή έννοια τού όρου. Metal είναι οι Accept, οι Manowar, οι Saxon. Οι 'Head ανήκουν ευρύτερα στον σκληρό ήχο. Είναι οικουμενικοί.
Θα μάς λείψουν: Ο ήχος τους, το attitude, ο ίδιος ο Lemmy. Θα λείψουν και σε μας τους πιστούς, που παρακαλούσαμε να βγάλουν κι άλλη δουλειά μετά το 'Aftershock' (κι ευτυχώς...πρόλαβαν), θα λείψουν και σ' αυτούς που τους παράτησαν μετά το 'Orgasmatron'...
Υπάρχει όμως, η τεράστια κληρονομιά 22 δίσκων, που καθένας, λίγο ή πολύ, κάτι έχει να σού δώσει ...

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ: Ό,τι κυκλοφόρησαν απ' το 1979 έως το 1987, το 'Sacrifice' κι από τα πιο καινούρια το 'The World Is Yours'.

Σημ.σ. 1: Αν δεν το κατάλαβες ο φυσικός θάνατος ανθρώπων που ακούμε 30 χρόνια τώρα, είναι ένα μέτρο του πόσο μεγαλώσαμε κι εμείς ...

Σημ.σ.  2: Για άγνωστες λεξούλες όπως κασέτα, δισκάδικο κλπ., οι σημερινοί 20άρηδες, ρωτήστε κάναν 40+ ...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου