Μια πρώτη σκέψη για τους Maiden ...

Παρ' όλο που δε μού αρέσουν τα κολλήματα και η προσκόλληση σε μεγαθήρια του παρελθόντος, ειδικά όταν αυτά ξεχνούν να βγάλουν νέο δίσκο, κάθε νέα κυκλοφορία από groups όπως Iron Maiden, Metallica, Manowar (για Ελλάδα μιλάω ...) αντιμετωπίζεται ως μέγιστο γεγονός.
Για μένα δεν είναι επειδή  α. Οι 3 συγκεκριμένες μπάντες βγάζουν νέο υλικό όποτε θυμηθούν και  β. καμία τους κυκλοφορία τα τελευταία 15 χρόνια δεν έχει φτάσει το επίπεδο των 80s δουλειών τους.
Όμως, λόγω ονόματος, το πανηγυράκι,
δικαίως, αρχίζει.
Άκουσα το 'Speed Of Light' κι εγώ ,όπως όλοι σας. Ομολογώ ότι μού φάνηκε αρκετά καλό. Γρήγορο, ρυθμικό,με πολύ καλά solo. Oι Maiden το είχαν ανέκαθεν με τα 5λεπτα κομμάτια.
Το ζήτημα είναι ότι σπάνια κατ' εμέ ένα τραγούδι, ήτοι το πρώτο single, ήταν δηλωτικό της όλης δουλειάς ... Παράδειγμα: Ακούγοντας το 'Eldorado', πριν 5 χρόνια, μού είχε αρέσει, όταν άκουσα το υπόλοιπο 'The Final Frontier', έφριξα ... όπως συμβαίνει και το αντίθετο: Μέτριο single κι αλμπουμάρα κατόπιν ...
Το θέμα με τους Maiden είναι να δούμε λίαν συντόμως πώς χειρίστηκαν τα μεγάλα κομμάτια σε διάρκεια. Διότι, θέλει μαγκιά να πείσεις τον ακροατή και δη, αυτόν που έχει ακούσει χιλιάδες μπάντες, ότι ένα τραγούδι χρειαζόταν να το ξεχειλώσει σε χρόνο ... Θέλει χτίσιμο ... Οι Βρετανοί στις τελευταίες δουλειές πάνε σε  8λεπτα κομμάτια. Στο 'A Matter...' τα στήριξαν. Στο 'Final...', όχι. Κουραστικά και πανομοιότυπα intros με τα οποία έφευγαν 2-3 λεπτά και μετά ... λίγα πράματα.
Άρα για μένα, το στοίχημα είναι εκεί: Στα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια ... Κυριακή, κοντή γιορτή.
Οι Symphony X, στο 'Underworld', έχουνε και μικρά και μεγάλα. Τα παλικάρια σε πείθουν από την πρώτη ακρόαση, ότι ναι , το τραβάω στα 10 λεπτά, αλλά κάθε νότα έχει λόγο ύπαρξης. Βασικά, δε σε κουράζουν ... Μέγιστη υπόθεση. Και ναι: Το 'Swan Song' είναι -με την ευρύτερη έννοια- μπαλαντάρα, λυρικότατο, κομματάρα. Ταξίδι. Πάω να το (ξαν)ακούσω ...