Όταν άρχισα να πρωτακούω metal στα γυμνασιακά μου χρόνια, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μου έλεγαν ' ε, θα πας Λύκειο, διάβασμα κλπ., θα τα παρατήσεις'.
Αργότερα, μου έλεγαν 'ε, θα μπλέξεις με παρέες, θα πηγαίνετε
μπουζούκια κλπ., πού θα πάει θα το παρατήσεις το metal' ... Ούτε τότε, τους έκανα τη χάρη να τους δικαιώσω ... Μετά, στοιχημάτιζαν ότι αυτό θα συμβεί στο στρατό ... Ούτε τότε .... Την τελευταία ζαριά την έπαιξαν με τα 'της οικογενείας'. Θα παντρευτείς, θα κάνεις παιδιά και,και,και ... ΟΥΤΕ ΤΟΤΕ. Όλοι στον κουβά, εγώ ακόμα (και για πάντα) στις μεταλλικές επάλξεις ...
Ας δούμε όμως, πώς έχουν καταλήξει ΜΕΤΑΛΛΙΚΩΣ, άτομα της γενιάς των 80s ...
Κάποιοι ήταν οι διάττοντες αστέρες ... Πούλησαν πνεύμα επειδή μάς πάσαραν δυο μπάντες που τυχόν δεν ξέραμε, έγιναν μέταλλα από μόδα και μετά από 1, το πολύ 2 χρόνια, την έκαναν μ' ελαφρά πηδηματάκια ... Δυστυχώς, στον κύκλο μου αποτελούν την ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ (και μιλάω για μεγάλο κύκλο)...
Κάποιοι άλλοι, παρέμειναν περισσότερο, χρονικά. Όταν όμως είδαν τα δύσκολα (βαρέθηκαν, τους σοβάρεψε η πρώτη δουλειά, η πρώτη γκόμενα...), εξαφανίστηκαν από το χάρτη και μάλιστα θρασύτατα (κοινό τους γνώρισμα με την πρώτη κατηγορία) όταν τολμούσες να τους ρωτήσεις αν ακούνε κάτι σε metal,σε κοιτούσαν μ'έναν απαξιωτικό τρόπο και σου 'λεγαν 'καλά ρε, ακόμα metal ακούς ; Πότε θα μεγαλώσεις; (Σημ.: Αυτοί είχαν βρει την πρώτη τους κοπελιά, πέσαν με τα μούτρα και νόμιζαν ότι ... μεγάλωσαν ...).
Μια άλλη κατηγορία είναι οι τύποι οι οποίοι ποτέ δεν εγκατέλειψαν ως ιδέα το metal, απλώς δεν αποτελεί πλέον καθημερινότητα. Δλδ., είναι κολλημένοι με τη δεκαετία του '80, και σε groups και σε δίσκους, πλέον ακούνε κι άλλα πράματα, πάνε σε καμία συναυλία σπάνια, και ποστάρουν 80s επιτυχίες στα κολλητάρια τους από το You Tube ή το Spotify. Απόλυτα σεβαστό.
Μια παρεμφερής κατηγορία είναι αυτή των νοσταλγικών πάλι (κοινό των δυο τελευταίων κατηγοριών ότι πλέον ακούνε metal όποτε λάχει (π.χ στο αυτοκίνητο, στο σπίτι λίγες φορές το μήνα), που όμως ρωτάνε φίλους τους για τίποτε ενδιαφέρον από τα καινούρια, που ίσως τελικά το ακούσουν στο διαδίκτυο και το κατεβάσουν. Ήτοι, δεν έχουν χάσει εντελώς την επαφή με την πραγματικότητα.
Τέλος, υπάρχει και η κατηγορία στην οποία (καλώς ή κακώς...) ανήκω, που είναι οι τύποι οι οποίοι αν και νοικοκυραίοι, με διάφορες υποχρεώσεις, δεν διανοούνται να περάσει μέρα δίχως ν' ακούσουν την αγαπημένη τους μουσική. Ακούνε κάθε μέρα σχεδόν, και από social media, και από τη συλλογή τους και από κατεβάσματα, θα πάρουνε 5-6 γνήσια το χρόνο,θα πάνε και καμιά συναυλία, θα μπούνε σ' έγκυρα metal sites, όπου και θα ενημερωθούν εκτενώς και θα κάνουνε σχόλια για το τάδε ή το δείνα album ...
Διάλεξε πού ανήκεις ...
Κι επειδή το άρθρο είναι γενικού περιεχομένου, αφήστε με να επιλέξω τραγούδι...
Αργότερα, μου έλεγαν 'ε, θα μπλέξεις με παρέες, θα πηγαίνετε
μπουζούκια κλπ., πού θα πάει θα το παρατήσεις το metal' ... Ούτε τότε, τους έκανα τη χάρη να τους δικαιώσω ... Μετά, στοιχημάτιζαν ότι αυτό θα συμβεί στο στρατό ... Ούτε τότε .... Την τελευταία ζαριά την έπαιξαν με τα 'της οικογενείας'. Θα παντρευτείς, θα κάνεις παιδιά και,και,και ... ΟΥΤΕ ΤΟΤΕ. Όλοι στον κουβά, εγώ ακόμα (και για πάντα) στις μεταλλικές επάλξεις ...
Ας δούμε όμως, πώς έχουν καταλήξει ΜΕΤΑΛΛΙΚΩΣ, άτομα της γενιάς των 80s ...
Κάποιοι ήταν οι διάττοντες αστέρες ... Πούλησαν πνεύμα επειδή μάς πάσαραν δυο μπάντες που τυχόν δεν ξέραμε, έγιναν μέταλλα από μόδα και μετά από 1, το πολύ 2 χρόνια, την έκαναν μ' ελαφρά πηδηματάκια ... Δυστυχώς, στον κύκλο μου αποτελούν την ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ (και μιλάω για μεγάλο κύκλο)...
Κάποιοι άλλοι, παρέμειναν περισσότερο, χρονικά. Όταν όμως είδαν τα δύσκολα (βαρέθηκαν, τους σοβάρεψε η πρώτη δουλειά, η πρώτη γκόμενα...), εξαφανίστηκαν από το χάρτη και μάλιστα θρασύτατα (κοινό τους γνώρισμα με την πρώτη κατηγορία) όταν τολμούσες να τους ρωτήσεις αν ακούνε κάτι σε metal,σε κοιτούσαν μ'έναν απαξιωτικό τρόπο και σου 'λεγαν 'καλά ρε, ακόμα metal ακούς ; Πότε θα μεγαλώσεις; (Σημ.: Αυτοί είχαν βρει την πρώτη τους κοπελιά, πέσαν με τα μούτρα και νόμιζαν ότι ... μεγάλωσαν ...).
Μια άλλη κατηγορία είναι οι τύποι οι οποίοι ποτέ δεν εγκατέλειψαν ως ιδέα το metal, απλώς δεν αποτελεί πλέον καθημερινότητα. Δλδ., είναι κολλημένοι με τη δεκαετία του '80, και σε groups και σε δίσκους, πλέον ακούνε κι άλλα πράματα, πάνε σε καμία συναυλία σπάνια, και ποστάρουν 80s επιτυχίες στα κολλητάρια τους από το You Tube ή το Spotify. Απόλυτα σεβαστό.
Μια παρεμφερής κατηγορία είναι αυτή των νοσταλγικών πάλι (κοινό των δυο τελευταίων κατηγοριών ότι πλέον ακούνε metal όποτε λάχει (π.χ στο αυτοκίνητο, στο σπίτι λίγες φορές το μήνα), που όμως ρωτάνε φίλους τους για τίποτε ενδιαφέρον από τα καινούρια, που ίσως τελικά το ακούσουν στο διαδίκτυο και το κατεβάσουν. Ήτοι, δεν έχουν χάσει εντελώς την επαφή με την πραγματικότητα.
Τέλος, υπάρχει και η κατηγορία στην οποία (καλώς ή κακώς...) ανήκω, που είναι οι τύποι οι οποίοι αν και νοικοκυραίοι, με διάφορες υποχρεώσεις, δεν διανοούνται να περάσει μέρα δίχως ν' ακούσουν την αγαπημένη τους μουσική. Ακούνε κάθε μέρα σχεδόν, και από social media, και από τη συλλογή τους και από κατεβάσματα, θα πάρουνε 5-6 γνήσια το χρόνο,θα πάνε και καμιά συναυλία, θα μπούνε σ' έγκυρα metal sites, όπου και θα ενημερωθούν εκτενώς και θα κάνουνε σχόλια για το τάδε ή το δείνα album ...
Διάλεξε πού ανήκεις ...
Κι επειδή το άρθρο είναι γενικού περιεχομένου, αφήστε με να επιλέξω τραγούδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου